Piękna brzydota

Alice Feeney przyzwyczaiła nas do thrillerów wciągających od pierwszej strony. Nie inaczej było tym razem. Historia pisarza, który rok po tajemniczym zaginięciu żony, próbuje pokonać blokadę twórczą, nieustannie zaskakuje. Nie pozwala nam odetchnąć, ani na chwilę zwolnić. Autorka bawi się z czytelnikiem, czasem może kombinując nieco za bardzo, ale serwując przy tym świetną rozrywkę.

Mała społeczność, duszna atmosfera i klimat wyspy odciętej od świata to kwintesencja tej powieści. Same plusy, wśród których ukryły się malutkie wady, takie jak nieco odjechane rozwiązania. Nie mogę też nie wspomnieć o zakończeniu, które nie zaskoczyło mnie aż tak, jak się tego spodziewałam. Na pewno warto byłoby też dopracować dialogi, bo tym razem nie kliknęło tak idealnie, jak przy innych książkach autorki.

Nie da się jednak ukryć, że ten niesamowity klimat i mrok uchwycony na kartach powieści, przyciąga. Pełna niedopowiedzeń, zbudowana na stopniowo pojawiającym się napięciu kreowanym zdarzeniami, o których będziecie myśleć do samego końca lektury.

Co stało się z Abby? Czy kobieta żyje?

To opowieść o tym, co czai się w ukryciu, wychodzi z cienia w najmniej spodziewanym momencie. Nie wszystko jest czarno-białe. Każde zdanie ma znaczenie, a słowo po słowie tworzy historię, której nie da się zapomnieć. Desperacja, ból, rozpacz i osamotnienie. A wraz z nim drugie dno. Czy zdecydujesz się odwiedzić wyspę , odkryć je i pozwolić im wyłonić się z krążącej wokół mgły?

Co w tej historii jest prawdą, a co tylko złudzeniem? Sprawdź!