Opowieści fantastyczne

Fiodor Dostojewski przez całe swoje literackie życie tworzył Opowieści fantastyczne, w których w szczególny sposób sympatyzował z prostymi, zwykłymi ludźmi, takimi jak wieśniak Mareusz czy babuleńka ze Stuletniej. To właśnie w nich dostrzegał esencję rosyjskiego narodu, obejmującą wiarę, tradycję oraz prawość.

Dostojewski doszedł do mistrzostwa w tworzeniu narracji, których początek często tkwił w prostej fabule, czasem inspirowanej artykułem prasowym. Następnie ewoluował w kierunku refleksji nad uniwersalnymi tematami, które zmuszają nas do zastanowienia się nad dylematami istnienia: między prawdą a fałszem, dobrem a złem, pięknem a brzydotą.

W jego opowieściach dobro przeplata się ze złem, prawda z fałszem, a piękno z brzydotą, ukazując, że nasza dusza bez końca oscyluje między tymi skrajnościami, unikając czarno-białych ocen. To w uniwersalności tych przesłań przejawia się nieśmiertelna siła jego twórczości, która w każdej epoce pozwala odnaleźć fragment prawdy o nas samych.

Ten zbiór zawiera osiem opowiadań: Petersburskie senne widziadła, Bobek, Chłopczyk na gwiazdce u Pana Jezusa, Chłop Mareusz, Stuletnia, Potulna, Sen śmiesznego człowieka oraz O niebezpieczeństwie pogrążania się.