Ojciec Goriot

"Ojciec Goriot" to dzieło Honoriusza Balzaka, uznawane za jedno z fundamentalnych utworów literatury francuskiej. Powieść, opublikowana w 1835 roku, przenosi czytelnika do Paryża z 1819 roku, wkrótce po upadku Napoleona. W centrum opowieści znajduje się poruszająca narracja o ojcu, którego miłość i poświęcenie dla córek zostają odrzucone. Głównym bohaterem jest Jan Joachim Goriot, człowiek o szlachetnym sercu z paryskiej klasy średniej, który poświęcił cały swój majątek, aby zapewnić córkom możliwość osiągnięcia sukcesu. One jednak odpłacają mu niewdzięcznością, nie ukrywając, że się go wstydzą, a tym bardziej odcinają się od niego, gdy ten traci majątek.

Na tle osobistej tragedii Goriota, Balzak kreśli szerszy obraz przemian francuskiego społeczeństwa w okresie Restauracji Burbonów. Pensjonat prowadzony przez przebiegłą panią Vauquer staje się sceną dla różnorodnych interakcji między mieszkańcami, w tym między oszustem Vautrinem a ambitnym młodzieńcem Rastignakiem. Rastignac, przybywszy z prowincji, marzy o wspięciu się po szczeblach społecznej drabiny i nie cofnie się przed niczym, by to osiągnąć. "Ojciec Goriot" jest częścią cyklu "Komedia ludzka", w którym Balzak przedstawia szczegółowy i barwny obraz społeczeństwa Francji pierwszej połowy XIX wieku. Książka ta jest również wyjątkową lekturą dla uczniów szkół średnich, oferując głębokie wglądy w ludzkie emocje i społeczne mechanizmy.