Ogród zakochań

Zastanawiając się nad pytaniem o tożsamość poety w kontekście książki „Ogrody zakochań” Leszka Głusia, opublikowanej przez wydawnictwo WFW, można zastanowić się, w jakim sensie poezja otula czytelnika. To już drugi tomik tego autora wydany w tej właśnie oficynie, po wcześniejszym „Tańcu na linie”, który sam autor przyrównał do gestu otulania ciepłymi, wełnianymi rękawiczkami w zimny dzień. Głuś, nawet dotykając tak trudnych tematów jak cierpienie czy doświadczenia wojenne, tworzy poezję przynoszącą ukojenie. Jego wiersze łączą uniwersalne motywy z osobistymi wspomnieniami z dzieciństwa i poszukiwaniami miłości jako siły fundamentalnej, niezależnie od doświadczeń fizycznych, psychicznych czy pokoleniowych.

Pięćdziesiąt wierszy i dwa teksty prozą zawarte w „Ogrodach zakochań” nie pretendują do miana rewolucyjnych przyczynków w literaturze. Niemniej jednak, dzięki swojej muzykalności i rytmicznej harmonii, mają zdolność do uspokajania i zachęcają do refleksji filozoficznej. Poetyckość tych utworów tkwi w języku – tworzywie, które Głuś wykorzystuje do tworzenia subtelnych i niebanalnych metafor. Warto poświęcić im chwilę uwagi, aby w pełni docenić ich literacką delikatność i głębokość.