Obiekty głębokiego nieba

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Jakuba Małeckiego i muszę przyznać, że dzięki „Obiektom głębokiego nieba” na pewno sięgnę po kolejne jego książki. Autor w wyjątkowy sposób wprowadza czytelnika w stan melancholii i refleksji. Po lekturze musiałam na chwilę się zatrzymać, pomyśleć o sensie życia, o tym, czego naprawdę pragnę i jakie uczucia noszę w sobie głęboko ukryte.

Powieść pokazuje, jak ogromny wpływ na nasze życie mają relacje rodzinne — te czułe, trudne i pełne milczenia. To historia, która porusza, skłania do zadumy i zostaje w głowie na długo po przeczytaniu.

Z całego serca polecam — warto po nią sięgnąć.

Kiedy usłyszałam, że nowa książka Jakuba Małeckiego będzie romansem, to przyznam szczerze, był moment zawahania. Kocham jego twórczość, a romanse zazwyczaj omijam szerokim łukiem. Ale z drugiej strony, jego pisarstwo to kwintesencja intymności. Małecki ma ten niezwykły dar, że potrafi uczynić z prozy życia coś niezwykłego, wręcz onieśmielająco.

​I znów się nie myliłam. Nie zamierzam zdradzać treści, bo jego książek się nie opowiada – Małeckiego się przeżywa. Potwierdziło się jedno: miłość ma nieskończenie wiele twarzy. Potrafi być zagubiona, szukać nowych dróg. Chce sprawdzić, czy wszędzie czuje się tak samo. Dużo daje, ale potrafi też wiele odebrać. Może prowadzić do szaleństwa i podejmowania dobrych, ale i złych decyzji. A stracona miłość uczy nas, jak wiele nie doceniamy w codziennym życiu.