Nudne słowo na N

Rafał Żak zabiera czytelników na fascynującą podróż po świecie nauki, czerpiąc z nietypowych analogii i ciekawostek. Podobnie jak skoczek szachowy, przeskakuje z tematu na temat, rzucając przy tym pytania, które skłaniają do myślenia. Co sprawia, że niektóre wzory matematyczne uznajemy za piękne, i czy estetyka jest ważna w nauce? Lepiej mieć do czynienia z toreadorem niż chemikiem, jeśli chodzi o sercowe sprawy, a co z narodzinami małych lwów, które przychodzą na świat niewidome? Żak prowadzi czytelnika przez historie naukowców, którzy zeszli na manowce, wierząc w cudowne właściwości witaminy C, czy takich, którzy drastycznie ograniczali jedzenie z obawy przed truciznami. Stawia też pytanie o przyczynę, dla której nikt nie rodzi się z predyspozycją do bycia humanistą, jednocześnie ukazując postacie geniuszy na ramionach gigantów wiedzy.

Rafał Żak precyzyjnie balansuje między teorią fizyczną, matematycznymi wzorami a historiami ludzi, których charakteryzuje w rozmaity sposób – od subtelnych portretów po wyraźne karykatury. Naukowcy podążają za swoimi pasjami, nawet jeśli oznacza to wędrówki po knajpach i granie na bębnach, cały czas jednak napędzając rozwój świata przez odkrywanie tajemnic Wszechświata.

Czytanie nauki, podobnie jak przyjemność słuchania muzyki bez potrzeby grania na instrumencie, może dostarczać ogromnej satysfakcji, twierdzi Żak, nawiązując do słów Richarda Dawkinsa. Podkreśla, że odkrywanie piękna nauki nie wymaga bycia jej praktykiem, ale może stać się źródłem radości poprzez samo zrozumienie jej esencji. Zachęca do zgłębiania tej wiedzy w sposób przystępny i bez presji.