Nowy autotematyzm? Metarefleksja w poezji polskiej po roku 1989

Książka "Nowy autotematyzm? Metarefleksja w poezji polskiej po roku 1989" autorstwa Agnieszki Waligóry to wnikliwe badanie autotematyzmu we współczesnej literaturze. Autorka pragnie przywrócić do łask pojęcie, które zdobyło popularność w XX wieku za sprawą strukturalno-semiotycznego paradygmatu i żywotności modernistycznych poetyk, ale ostatnio zostało zaniedbane w literaturoznawczych dyskusjach. Książka eksploruje nie mniej istotne współcześnie wątki, takie jak niezrozumiałość poezji oraz polityczność sztuki, które nierozerwalnie wiążą się z problematyką referencji w literaturze.

Praca Waligóry koncentruje się na eksploracji metarefleksyjnych aspektów współczesnej literatury polskiej oraz na potencjale emancypacyjnym liryki samozwrotnej. Podstawowe zagadnienia autotematyzmu, takie jak forma tekstu, medium języka i rola podmiotu twórczego, są analizowane w szerokim kontekście teoretycznym, filozoficznym i politycznym. Istotnym elementem książki jest także dyskusja nad możliwą nieantropocentrycznością tego zjawiska. Autorka rozpatruje te problemy poprzez analizę tekstów poetyckich takich twórców jak Krystyna Miłobędzka, Andrzej Sosnowski, Tomasz Pułka, Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Szczepan Kopyt, Joanna Mueller, Edward Pasewicz, Maciej Taranek czy Natalia Malek.

Agnieszka Waligóra, znana literaturoznawczyni, krytyczka literacka oraz tłumaczka, specjalizuje się w analizie polskiej liryki XX i XXI wieku, badając jej teoretyczne, filozoficzne i polityczne konteksty. Jej praca naukowa dotyczy także teorii i praktyki przekładu literackiego oraz naukowego. Publikacje jej autorstwa ukazały się między innymi w „Forum Poetyki”, „Porównaniach”, „Przestrzeni Teorii”, „Wielogłosie” i „Przekładańcu”. Waligóra jest również redaktorką naukową monografii "Nowy autotematyzm? Metarefleksja we współczesnej humanistyce". Poza literaturoznawstwem, ukończyła także filozofię, co wzbogaca jej podejście do analiz.