Notatki z lat 1882-1884

Tom 10 notatek Nietzschego, podobnie jak wcześniejsze tomy, odsłania głębię jego intelektualnych poszukiwań, stanowiąc kompleksowy zapis szkiców, które po części formowały jego opublikowane prace, w tym słynnego "Zaratustrę". W tomie tym znajdziemy spontanicznie zanotowane przemyślenia, fragmenty poetyckie i teoretyczne, a także notatki z lektur, które Nietzsche często spisywał podczas spacerów. Wyjątkowość tego tomu polega na jego roli dokumentującej rozwój dojrzałej filozofii Nietzschego, szczególnie w odniesieniu do pierwszych trzech części "Zaratustry", które ilustrują przejście od podejścia poetyckiego do bardziej konceptualno-teoretycznego w późniejszych pracach. Tom ten jest kluczowy dla zrozumienia ewolucji myśli Nietzschego, w tym takich idei jak wieczny powrót i nadczłowiek. Znajduje się tu również największy zbiorek maksym i sentencji, które przedstawiają Nietzschego zarówno jako moralistę, jak i psychologa ludzkiej duszy oraz uzdolnionego stylistę. Nie zabrakło także odniesień do jego burzliwej relacji z Lou-Salomé.