Niskorosła

Joanna Bartoń po raz kolejny zaskakuje swoją literacką twórczością pełną paradoksów, poruszając przy tym fundamentalne tematy, takie jak miłość, śmierć, przyjaźń, wierność i zdrada. W centrum jej opowieści znajduje się postać wyjątkowa — morderczyni będąca jednocześnie karlicą i kobietą, co czyni jej historię szczególnie intrygującą. Autorka w swojej narracji skupia się na dwutorowej perspektywie, ukazując zarówno stronę przestępcy, jak i ofiary. Dzięki takiemu podejściu czytelnik jest zmuszony skonfrontować się z różnorodnymi stereotypami i uproszczonymi wyobrażeniami o ludziach, podobnych do postaci z komiksu czy teatru cieni. Bartoń unika nadmiernego psychologizowania, dramatyzowania i moralizowania, stawiając na oszczędność w wyrazie, co pozostawia czytelnikowi przestrzeń na własną interpretację i rozwinięcie empatii oraz wyobraźni. To styl, który może budzić skojarzenia mniej z kulturą japońską czy chińską, a bardziej z polską wrażliwością literacką.