(Nie)piękność

Nasturcja, choć nosi piękne imię, nie może pozbyć się poczucia, że jest ucieleśnieniem brzydoty. Mając dwadzieścia osiem lat i żyjąc w świecie, gdzie powierzchowna uroda zdaje się być wszystkim, staje się coraz bardziej wycofana. Znajduje pocieszenie w internetowych flirtach, ukrywając swoją tożsamość za zasłoną anonimowości.

Z kolei czterdziestopięcioletnia Paulina zdaje się być wzorem piękna. Jednak za jej idealnym wizerunkiem kryje się samotność i emocjonalny koszt, którego nikt nie dostrzega. Jej kolejne związki nieustannie kończą się niepowodzeniem, pozostawiając ją jeszcze bardziej zagubioną.

Pewnego dnia los sprawia, że drogi Nasturcji i Pauliny się krzyżują, dając im szansę na odkrycie, że piękno i brzydota mogą współistnieć i wzajemnie się wzmacniać. W miarę jak ich relacja się rozwija, każda z nich zaczyna kwestionować ogólnie przyjęte standardy piękna, zastanawiając się, co naprawdę definiuje atrakcyjność i jak różne mogą być kryteria jej oceny. Czy rzeczywiście tylko doskonałość jest na piedestale w oczach mężczyzn? Czy niedoskonałość może być siłą?

Ten spotkanie zmusza obie kobiety do refleksji nad pytaniem, czy brak doskonałości to wada, czy może jednak zaleta.