Naku*wiam zen

Maria, znajdująca się w życiowym i twórczym impasie, zwraca się o pomoc do Jana. Niestety, ten niespodziewanie doznaje zawału serca, co stawia pod znakiem zapytania wiele niewyjaśnionych kwestii.

Książka, będąca szczerym i zapierającym dech w piersiach spojrzeniem na niezwykłą więź pomiędzy dwoma wybitnymi artystami - ojcem i córką, zestawia absurd z powagą oraz euforię z rozpaczą. Jest to historia o przyzwoitości w sztuce i życiu, tudzież o znaczeniu wolności.

Dialogi dotyczą fundamentalnych tematów takich jak miłość, śmierć, seks, Bóg, sztuka i sens istnienia. Charakteryzują się one do bólu szczerą otwartością, którą można tylko podziwiać. To pokazuje, że taka relacja jest możliwa, przekraczając wszelkie normy społeczne. Być może to, co postrzegamy jako ekstremalne, po prostu pokazuje, jak prawdziwe są nasze rozmowy, a może nawet chcielibyśmy, żeby tak było.

Maria i Jan Peszek - prawdziwi, żywi ludzie - ukazują swoję bezpruderyjne, wzruszające, groteskowe i nieprzewidywalne oblicza.

„Tym razem nie używam zapałek. Nie wzniecam rewolucji. Zamiast krzyczeć: 'Róbmy dym', schodzę z barykad, by podzielić się historią trudnej, ale wspaniałej relacji z tatą, i rozpalić nią serca innych. Chcę zabrać Was w podróż do źródła mojej siły, by lepiej zrozumieć swoje korzenie. To opowieść o wartości rozmowy i szansie na szczęście, niezależnie od sytuacji. To afirmacja życia, działająca jak kompas, który pomaga odnaleźć się w niespokojnych czasach.”