Mięcho

W wieku trzydziestu trzech lat odkryła coś, co zmieniło jej spojrzenie na życie. To etap, który zazwyczaj charakteryzuje się eksploracją, pragnieniem odkrywania świata oraz intensywnością doświadczeń, a nie dążeniem do mądrości, jak sama stwierdziła. Projekt ŻYCIE wydawał się jej tak ogromny, że miała poczucie, iż ogarnia zarówno początek, jak i koniec, i wszystko, co pomiędzy. Czuła, że jest to coś większego niż ona sama, choć nie mogło się obejść bez jej udziału.

"Mięcho" to wyjątkowa dokumentacja jej zmiennych stanów duchowych i fizycznych z ostatnich kilkudziesięciu miesięcy życia. Miała odwagę przeżywać je według własnych zasad. Szukała znaczenia i wartości, podążając swoją ścieżką, nie zważając na społeczne normy i konwencje oczekiwań zdrowych ludzi. Testowała granice swojej wytrzymałości, zastanawiając się nad relacjami między śmiercią a rozkoszą. W tym czasie odbyła także dwie rozmowy z onkolożką, którą nazywała ontolożką, oraz psycholożką. Zostawiła po sobie książkę, której nie sposób zaklasyfikować do tradycyjnych gatunków literackich. To dzieło, które porusza i zmusza do refleksji.