Złota pagoda

Wydarzenie mające miejsce pięć lat po wojnie staje się głównym motywem „Złotej pagody”. Tragedia rozegrała się w 1950 roku, kiedy młody mnich buddyjski, z powodów dla wielu niejasnych, decyduje się na dramatyczny krok — podwójne samobójstwo zakochanych. Uhonomione ogniem uczucia prowadzą go do podpalenia Kinkaku-ji, czyli Świątyni Złotego Pawilonu, którą zdaje się darzyć specyficzną miłością.

Książka, będąca adaptacją dramatycznych wydarzeń, stała się obiektem gorących dyskusji. Liczni czytelnicy pochłonęli to dzieło, doceniając niezwykłą estetykę Mishimy, który w niepowtarzalny sposób splotł rzeczywistość z literacką wizją. Wydarzenia opisane w powieści odbiły się szerokim echem w ówczesnych mediach, wzbudzając zainteresowanie i dyskusje na temat ich interpretacji.