Zabójcze wibracje

"Zabójcze wibracje" to trzynasta książka z serii "Dirk Pitt" Clive'a Cusslera. Tytułowy bohater ściga się z wysp u wybrzeży Antarktydy na południowym Atlantyku do różnych miejsc na Pacyfiku, aby powstrzymać chciwego biznesmena, który za wszelką cenę chce zniszczyć rynek diamentów.<br> <br> Prowadząc śledztwo w sprawie śmierci dużej liczby zwierząt morskich na Oceanie Antarktycznym, Dirk Pitt i Al Giordino napotykają na wyspie Seymour grupę turystów, którym przewodzi przewodniczka Maeve Fletcher. Ich australijski statek wycieczkowy - Polar Queen - zaginął po tym, jak tajemnicza "choroba" dotknęła trzech członków grupy. Po przewiezieniu turystów na statek badawczy, Pitt i Giordino odkrywają, że kręci się on w kółko, a prąd morski kieruje go na kurs kolizyjny z grupą poszarpanych wysp. Pittowi udaje się wejść na pokład statku, dzięki czemu udaje mu się uniknąć katastrofy. Następnie bada pływającą na powierzchni statku trumnę, w której leżą martwi członkowie załogi i pasażerowie, aż w końcu znajduje na pokładzie tylko jedną osobę, która przeżyła - Deirdre Dorsett, jedną z przybranych sióstr Maeve. Po tym, jak szkieletowa załoga Łowcy Lodu przejmuje Polarną Królową, Pitt i Al odkrywają dowody wskazujące na to, że przyczyną śmierci były fale dźwiękowe o bardzo dużej mocy. Potwierdzają to kolejne przypadki masowych zgonów na statku towarowym, chińskiej łodzi oraz rosyjskiej flocie wielorybniczej. Z jednej ze scen wyłania się futurystyczny jacht należący do Dorsett Consolidated Mining Company, firmy wydobywającej kamienie szlachetne, na której czele stoi bezwzględny Arthur Dorsett. Jest on również ojcem Maeve - która przyjęła nazwisko prababki, gdy zerwała więzi z rodziną - i Deirdre, a także ich starszej siostry Boudicca. Z powodu opuszczenia rodziny i urodzenia bliźniaków poza związkiem małżeńskim z młodym mężczyzną, którego Dorsett nie pochwalał, Maeve została skazana przez rodzinę na śmierć na wyspie Seymour. W oparciu o jacht i sieć sonarową Marynarki Wojennej USA na Pacyfiku, NUMA odkrywa, że plaga akustyczna jest spowodowana zbieżnością fal dźwiękowych z czterech źródeł na Pacyfiku, należących do Dorsett Consolidated, w tym z prywatnej wyspy Gladiator należącej do rodziny w pobliżu Australii. Pitt zostaje wysłany do zbadania kopalni Dorsett u wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej, korzystając z pomocy Masona Broadmoora, miejscowego rybaka z plemienia Pierwszych Narodów. Broadmoor i inni członkowie jego plemienia pomagają przemycić Pitta na wyspę. Niezadowolony pracownik oprowadza go po kopalni, w której stosuje się rewolucyjną metodę wydobywczą, polegającą na wykorzystaniu fal dźwiękowych do drążenia w glinie w poszukiwaniu diamentów. Gdy próbuje opuścić wyspę, zostaje odkryty przez Boudiccę i dowiaduje się, że synowie Maeve są zakładnikami w zamian za to, że będzie szpiegować NUMA i w razie potrzeby wprowadzać ich w błąd. Broadmoor ratuje Pitta i obaj uciekają z wyspy na skuterach wodnych. Pitt, Al i Maeve udają się do Wellington na inny statek NUMA z zamiarem przeniknięcia na Wyspę Gladiatorów, by uratować synów Maeve. Jednak Dorsett dowiaduje się o tym i jego ekipa ochroniarska jest w stanie schwytać całą trójkę po pościgu wokół doków. Następnego dnia cała trójka zostaje porzucona na południowo-zachodnim Pacyfiku na małej łodzi z dala od szlaków żeglugowych, na drodze tropikalnego cyklonu. Dzięki szczęściu i postanowieniu, że nie zginą bez walki, udaje im się dotrzeć do małej wyspy, na której znajduje się wrak żaglówki. Wykorzystując materiały z obu jednostek, budują nowy statek i wyruszają na Wyspę Gladiatorów. Po przybyciu na miejsce infiltrują wyspę i włamują się do głównego domu, odkrywając, że bliźniaki Maeve są w środku. Podczas gdy Maeve i Al zabierają chłopców, Pitt natrafia na Dorsetta i zabija go. Zanim Boudicca może go zabić, Al wkracza do akcji i dochodzi między nimi do walki, po czym Al zabija Boudiccę, która okazuje się być bratem, a nie siostrą Maeve. NUMA odkryła przyszłą strefę śmierci tuż u wybrzeży Honolulu i dzięki krwi, potowi i sprytowi udaje im się zdobyć gigantyczny reflektor od agencji rządowej, zdemontować go, załadować na słynny dalekomorski statek Glomar Explorer i zabrać do strefy zbieżności. W samą porę NUMA zrzuca reflektor do morza i wysyła fale dźwiękowe na Wyspę Gladiatora, wiedząc, że spowodują one wybuch dwóch wulkanów na wyspie. Tuż po udanej operacji Sandecker otrzymuje telefon od Pitta, który każe mu się ewakuować. Grupa Pitta ściga się w kierunku jachtu Dorsett i znajdującego się na nim helikoptera. Po wejściu na pokład Deirdre strzela do Maeve, śmiertelnie ją raniąc, a także do Pitta, który jest już ranny. Al zabiera bliźniaków do helikoptera, podczas gdy Pitt startuje jachtem i oddala się na tyle, by przetrwać chmurę piroklastycznego popiołu. Pitt zostaje później odnaleziony przez Ala i Sandeckera na opuszczonym jachcie, zabrany do szpitala, gdzie dochodzi do siebie, i wraca do Waszyngtonu smutny, że stracił Maeve.<br> <br> Podobnie jak w wcześniejszej części "Złoto Inków", główny wątek tej książki utkwił mi w pamięci po ponad dwudziestu latach od przeczytania lektury. Ogólnie rzecz biorąc, książka trzyma się dobrze, a megaloman Arthur Dorsett, który dba tylko o zysk, nawet kosztem rodziny - w rzeczywistości gotów zabić niektórych członków, jeśli nie są z nim - wypada naprawdę wiarygodnie, zwłaszcza dziś. Dirk został napisany przez Cusslera w większości dobrze, ale były momenty, w których wydawał się zbyt dobry, by mógł być prawdziwy, w umiejętnościach, które, choć nie naciągały wiarygodności, dawały dużo napięcia. Maeve jako "główna" postać kobieca była w porządku, ale ogólnie opisy działań, cech fizycznych i myśli postaci kobiecych były stereotypowe i karykaturalne, co miało na celu odmalowanie Boudicca jako innej, aby ujawnić się pod koniec książki. <br> <br> "Zabójcze wibracje" była bardzo dobrą kontynuacją serii, choć nie na poziomie "Złoto Inków" to jednak pokazała, że Clive Cussler konsekwentnie tworzy literaturę wysokiej jakości, którą my - wierni fani uwielbiamy bez reszty!:-)

Szczęśliwy numer trzynasty w serii Dirka Pitta - "Zabójcze wibracje" - ma do zaoferowania kilka niespodzianek, wynoszących ją ponad standardową formułę Clive'a Cusslera. Nie żeby było w niej coś złego - nie bez powodu cieszy się ogromnym powodzeniem - ale odświeżające jest znalezienie w niej nowych zwrotów akcji.<br> <br> Powieść rozpoczyna się historycznym akcentem, podróżą Gladiatora w 1856 roku. Statek pod dowództwem Charlesa "Bully'ego" Scaggsa jest w drodze, by dostarczyć ładunek więźniów do kolonii karnej w Australii, gdy na Morzu Tasmana uderza tajfun. Wrak statku, próby desperackiego budowania tratwy i brutalna walka pomiędzy marynarzami, żołnierzami i więźniami to intensywne przeżycie, któremu dorównuje jedynie końcowa podróż tratwą i jej nieliczni, żałośni ocaleni. Cussler już wcześniej wplatał do fabuły historyczne fragmenty, ale nigdy tak dobrze jak teraz. Fantastyczna rzecz.<br> <br> Współczesna historia jest nieco dziwna, ponieważ w roli czarnego charakteru obsadza miliardowego potentata diamentowego, wprowadza zagrożenie rodem z science fiction, a wszystko opiera się na śmiałym posunięciu finansowym, polegającym na manipulowaniu rynkiem diamentów. Brzmi to niedorzecznie, ale to bohaterowie sprawiają, że to działa. Arthur Dorsett jest prawdziwym potworem, brutalnym tyranem, który traktuje swoją zbuntowaną córkę tak samo jak swoich nielegalnych chińskich niewolników pracujących w kopalni. To człowiek, który nie zważa na zbliżającą się śmierć setek tysięcy ludzi, a wszystko po to, by móc dopisać dodatkowe zero do spuścizny liczonej w miliardach, którą pozostawi swojej rodzinie. Jeśli chodzi o córkę Maeve, to jest ona nie tylko godną podziwu młodą kobietą i całkiem przyzwoitą bohaterką, ale także uzasadnionym romantycznym zainteresowaniem Dirka Pitta. Dwie pozostałe córki Dorsetta to w dużej mierze karykatury, z Boudiccą na czele, niepotrzebnie przerysowane, ale ważne dla pokazania bezwzględnej władzy i kontroli ojca nad nimi.<br> <br> Podczas gdy opowieść jest zakończona kilkoma wartkimi akcjami, obejmującymi brawurowe akcje ratunkowe i ucieczki w ostatniej chwili przed pewną zagładą, Cussler robi coś innego w środku opowieści. Przede wszystkim tworzy prawdziwy romans dla Dirka Pitta, coś, czego nie widzieliśmy od bardzo dawna. Można niemal uwierzyć, że popłynie on ku zachodzącemu słońcu i ustatkuje się u boku kobiety godnej jego żądnej przygód duszy. Po drugie, pozwala admirałowi Sandeckerowi i NUMA przejąć większą część historii, stawiając w centrum uwagi ich wysiłki, aby zapobiec zdziesiątkowaniu populacji Hawajów przez falę uderzeniową Dorsetta. Jest tu wiele technicznych dyskusji i politycznych manewrów, ale Cussler utrzymuje je w interesującym tonie. Wreszcie, Dirk, jego kumpel Al i Maeve przez sporą część opowieści są uwięzieni na opuszczonej łodzi pośrodku wzburzonego morza, co tworzy trwały poziom dramatycznej intensywności, który naprawdę się opłaca. Wiadomo, że przeżyją, ale jest tu pewne niebezpieczeństwo i autentyczna wątpliwość, czy cała trójka wyjdzie z tego cało.<br> <br> Tym razem nie ma tu podwodnej archeologii ani ratownictwa, co zamienia klimat Indiany Jonesa z najwcześniejszych książek na klimat Jamesa Bonda z najnowszych, ale cała historia zbudowana jest wokół życia i śmierci na morzu. "Zabójcze wibracje" nie są tak zapierającą dech w piersiach podróżą, do jakiej przyzwyczaił nas Clive Cussler, ale jest to bardziej dopracowana opowieść, która ma w sobie prawdziwą głębię. Zdecydowanie polecam.

"Zabójcze wibracje" to trzynasta książka z serii "Dirk Pitt" Clive'a Cusslera. Tytułowy bohater ściga się z wysp u wybrzeży Antarktydy na południowym Atlantyku do różnych miejsc na Pacyfiku, aby powstrzymać chciwego biznesmena, który za wszelką cenę chce zniszczyć rynek diamentów.<br> <br> Prowadząc śledztwo w sprawie śmierci dużej liczby zwierząt morskich na Oceanie Antarktycznym, Dirk Pitt i Al Giordino napotykają na wyspie Seymour grupę turystów, którym przewodzi przewodniczka Maeve Fletcher. Ich australijski statek wycieczkowy - Polar Queen - zaginął po tym, jak tajemnicza "choroba" dotknęła trzech członków grupy. Po przewiezieniu turystów na statek badawczy, Pitt i Giordino odkrywają, że kręci się on w kółko, a prąd morski kieruje go na kurs kolizyjny z grupą poszarpanych wysp. Pittowi udaje się wejść na pokład statku, dzięki czemu udaje mu się uniknąć katastrofy. Następnie bada pływającą na powierzchni statku trumnę, w której leżą martwi członkowie załogi i pasażerowie, aż w końcu znajduje na pokładzie tylko jedną osobę, która przeżyła - Deirdre Dorsett, jedną z przybranych sióstr Maeve. Po tym, jak szkieletowa załoga Łowcy Lodu przejmuje Polarną Królową, Pitt i Al odkrywają dowody wskazujące na to, że przyczyną śmierci były fale dźwiękowe o bardzo dużej mocy. Potwierdzają to kolejne przypadki masowych zgonów na statku towarowym, chińskiej łodzi oraz rosyjskiej flocie wielorybniczej. Z jednej ze scen wyłania się futurystyczny jacht należący do Dorsett Consolidated Mining Company, firmy wydobywającej kamienie szlachetne, na której czele stoi bezwzględny Arthur Dorsett. Jest on również ojcem Maeve - która przyjęła nazwisko prababki, gdy zerwała więzi z rodziną - i Deirdre, a także ich starszej siostry Boudicca. Z powodu opuszczenia rodziny i urodzenia bliźniaków poza związkiem małżeńskim z młodym mężczyzną, którego Dorsett nie pochwalał, Maeve została skazana przez rodzinę na śmierć na wyspie Seymour. W oparciu o jacht i sieć sonarową Marynarki Wojennej USA na Pacyfiku, NUMA odkrywa, że plaga akustyczna jest spowodowana zbieżnością fal dźwiękowych z czterech źródeł na Pacyfiku, należących do Dorsett Consolidated, w tym z prywatnej wyspy Gladiator należącej do rodziny w pobliżu Australii. Pitt zostaje wysłany do zbadania kopalni Dorsett u wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej, korzystając z pomocy Masona Broadmoora, miejscowego rybaka z plemienia Pierwszych Narodów. Broadmoor i inni członkowie jego plemienia pomagają przemycić Pitta na wyspę. Niezadowolony pracownik oprowadza go po kopalni, w której stosuje się rewolucyjną metodę wydobywczą, polegającą na wykorzystaniu fal dźwiękowych do drążenia w glinie w poszukiwaniu diamentów. Gdy próbuje opuścić wyspę, zostaje odkryty przez Boudiccę i dowiaduje się, że synowie Maeve są zakładnikami w zamian za to, że będzie szpiegować NUMA i w razie potrzeby wprowadzać ich w błąd. Broadmoor ratuje Pitta i obaj uciekają z wyspy na skuterach wodnych. Pitt, Al i Maeve udają się do Wellington na inny statek NUMA z zamiarem przeniknięcia na Wyspę Gladiatorów, by uratować synów Maeve. Jednak Dorsett dowiaduje się o tym i jego ekipa ochroniarska jest w stanie schwytać całą trójkę po pościgu wokół doków. Następnego dnia cała trójka zostaje porzucona na południowo-zachodnim Pacyfiku na małej łodzi z dala od szlaków żeglugowych, na drodze tropikalnego cyklonu. Dzięki szczęściu i postanowieniu, że nie zginą bez walki, udaje im się dotrzeć do małej wyspy, na której znajduje się wrak żaglówki. Wykorzystując materiały z obu jednostek, budują nowy statek i wyruszają na Wyspę Gladiatorów. Po przybyciu na miejsce infiltrują wyspę i włamują się do głównego domu, odkrywając, że bliźniaki Maeve są w środku. Podczas gdy Maeve i Al zabierają chłopców, Pitt natrafia na Dorsetta i zabija go. Zanim Boudicca może go zabić, Al wkracza do akcji i dochodzi między nimi do walki, po czym Al zabija Boudiccę, która okazuje się być bratem, a nie siostrą Maeve. NUMA odkryła przyszłą strefę śmierci tuż u wybrzeży Honolulu i dzięki krwi, potowi i sprytowi udaje im się zdobyć gigantyczny reflektor od agencji rządowej, zdemontować go, załadować na słynny dalekomorski statek Glomar Explorer i zabrać do strefy zbieżności. W samą porę NUMA zrzuca reflektor do morza i wysyła fale dźwiękowe na Wyspę Gladiatora, wiedząc, że spowodują one wybuch dwóch wulkanów na wyspie. Tuż po udanej operacji Sandecker otrzymuje telefon od Pitta, który każe mu się ewakuować. Grupa Pitta ściga się w kierunku jachtu Dorsett i znajdującego się na nim helikoptera. Po wejściu na pokład Deirdre strzela do Maeve, śmiertelnie ją raniąc, a także do Pitta, który jest już ranny. Al zabiera bliźniaków do helikoptera, podczas gdy Pitt startuje jachtem i oddala się na tyle, by przetrwać chmurę piroklastycznego popiołu. Pitt zostaje później odnaleziony przez Ala i Sandeckera na opuszczonym jachcie, zabrany do szpitala, gdzie dochodzi do siebie, i wraca do Waszyngtonu smutny, że stracił Maeve.<br> <br> Podobnie jak w wcześniejszej części "Złoto Inków", główny wątek tej książki utkwił mi w pamięci po ponad dwudziestu latach od przeczytania lektury. Ogólnie rzecz biorąc, książka trzyma się dobrze, a megaloman Arthur Dorsett, który dba tylko o zysk, nawet kosztem rodziny - w rzeczywistości gotów zabić niektórych członków, jeśli nie są z nim - wypada naprawdę wiarygodnie, zwłaszcza dziś. Dirk został napisany przez Cusslera w większości dobrze, ale były momenty, w których wydawał się zbyt dobry, by mógł być prawdziwy, w umiejętnościach, które, choć nie naciągały wiarygodności, dawały dużo napięcia. Maeve jako "główna" postać kobieca była w porządku, ale ogólnie opisy działań, cech fizycznych i myśli postaci kobiecych były stereotypowe i karykaturalne, co miało na celu odmalowanie Boudicca jako innej, aby ujawnić się pod koniec książki. <br> <br> "Zabójcze wibracje" była bardzo dobrą kontynuacją serii, choć nie na poziomie "Złoto Inków" to jednak pokazała, że Clive Cussler konsekwentnie tworzy literaturę wysokiej jakości, którą my - wierni fani uwielbiamy bez reszty!:-)

Szczęśliwy numer trzynasty w serii Dirka Pitta - "Zabójcze wibracje" - ma do zaoferowania kilka niespodzianek, wynoszących ją ponad standardową formułę Clive'a Cusslera. Nie żeby było w niej coś złego - nie bez powodu cieszy się ogromnym powodzeniem - ale odświeżające jest znalezienie w niej nowych zwrotów akcji.<br> <br> Powieść rozpoczyna się historycznym akcentem, podróżą Gladiatora w 1856 roku. Statek pod dowództwem Charlesa "Bully'ego" Scaggsa jest w drodze, by dostarczyć ładunek więźniów do kolonii karnej w Australii, gdy na Morzu Tasmana uderza tajfun. Wrak statku, próby desperackiego budowania tratwy i brutalna walka pomiędzy marynarzami, żołnierzami i więźniami to intensywne przeżycie, któremu dorównuje jedynie końcowa podróż tratwą i jej nieliczni, żałośni ocaleni. Cussler już wcześniej wplatał do fabuły historyczne fragmenty, ale nigdy tak dobrze jak teraz. Fantastyczna rzecz.<br> <br> Współczesna historia jest nieco dziwna, ponieważ w roli czarnego charakteru obsadza miliardowego potentata diamentowego, wprowadza zagrożenie rodem z science fiction, a wszystko opiera się na śmiałym posunięciu finansowym, polegającym na manipulowaniu rynkiem diamentów. Brzmi to niedorzecznie, ale to bohaterowie sprawiają, że to działa. Arthur Dorsett jest prawdziwym potworem, brutalnym tyranem, który traktuje swoją zbuntowaną córkę tak samo jak swoich nielegalnych chińskich niewolników pracujących w kopalni. To człowiek, który nie zważa na zbliżającą się śmierć setek tysięcy ludzi, a wszystko po to, by móc dopisać dodatkowe zero do spuścizny liczonej w miliardach, którą pozostawi swojej rodzinie. Jeśli chodzi o córkę Maeve, to jest ona nie tylko godną podziwu młodą kobietą i całkiem przyzwoitą bohaterką, ale także uzasadnionym romantycznym zainteresowaniem Dirka Pitta. Dwie pozostałe córki Dorsetta to w dużej mierze karykatury, z Boudiccą na czele, niepotrzebnie przerysowane, ale ważne dla pokazania bezwzględnej władzy i kontroli ojca nad nimi.<br> <br> Podczas gdy opowieść jest zakończona kilkoma wartkimi akcjami, obejmującymi brawurowe akcje ratunkowe i ucieczki w ostatniej chwili przed pewną zagładą, Cussler robi coś innego w środku opowieści. Przede wszystkim tworzy prawdziwy romans dla Dirka Pitta, coś, czego nie widzieliśmy od bardzo dawna. Można niemal uwierzyć, że popłynie on ku zachodzącemu słońcu i ustatkuje się u boku kobiety godnej jego żądnej przygód duszy. Po drugie, pozwala admirałowi Sandeckerowi i NUMA przejąć większą część historii, stawiając w centrum uwagi ich wysiłki, aby zapobiec zdziesiątkowaniu populacji Hawajów przez falę uderzeniową Dorsetta. Jest tu wiele technicznych dyskusji i politycznych manewrów, ale Cussler utrzymuje je w interesującym tonie. Wreszcie, Dirk, jego kumpel Al i Maeve przez sporą część opowieści są uwięzieni na opuszczonej łodzi pośrodku wzburzonego morza, co tworzy trwały poziom dramatycznej intensywności, który naprawdę się opłaca. Wiadomo, że przeżyją, ale jest tu pewne niebezpieczeństwo i autentyczna wątpliwość, czy cała trójka wyjdzie z tego cało.<br> <br> Tym razem nie ma tu podwodnej archeologii ani ratownictwa, co zamienia klimat Indiany Jonesa z najwcześniejszych książek na klimat Jamesa Bonda z najnowszych, ale cała historia zbudowana jest wokół życia i śmierci na morzu. "Zabójcze wibracje" nie są tak zapierającą dech w piersiach podróżą, do jakiej przyzwyczaił nas Clive Cussler, ale jest to bardziej dopracowana opowieść, która ma w sobie prawdziwą głębię. Zdecydowanie polecam.