Tam, gdzie pada śnieg (barwione brzegi)

“Tam, gdzie pada śnieg”<br> <br> |współpraca reklamowa @flow_books |<br> <br> Tęcza zniknęła.<br> <br> Uśmiech się zmył.<br> <br> Serce pękło.<br> <br> I te dwa słowa, których tak bardzo nienawidziła…<br> <br> „- Wytrzymaj, Ivy.”<br> <br> Powinnam dostać solidnego mentalnego plaskacza za ekscytację książką przed jej przeczytaniem. Muszę zapamiętać, żeby NIGDY NIE JARAĆ SIĘ KSIĄŻKĄ przed jej poznaniem (wykluczając 3 tom EotH).<br> <br> Początkowo ta historia była piękna. Do czasu…<br> <br> Do czasu, aż Ivy zakochała się w głównym bohaterze z nie wiadomo jakiego powodu i do czasu, aż pojawiła się tania zagrywka w szkole, od której zaczęła się dramatyczna tendencja spadkowa w jakości i w moim odbiorze tej książki.<br> <br> Kreacja bohaterów mi się nie podobała.<br> <br> Ona mająca cechy twardzielki, a jednak wiele razy była pasywna, irytująca i denerwująca. Denerwowały mnie jej nieustanne próby postrzegania Masona. Za dużo było uwagi wokół niego. ZA DUŻO. Ona nieustannie o nim myślała…<br> <br> Zatem Mason…<br> <br> Grecki bóg, który jest bokserem i darzy główną bohaterkę nienawiścią oraz żalem. Wydaje mi się, że z wiekiem tłumimy negatywne uczucia albo spychamy je jak najdalej. Ale nie tutaj… Kreacja tego bohatera była bardzo powierzchowna. Chciałam poczuć jego emocje, ale nie było mi dane tego poczuć.<br> <br> Wyznania, które pojawiły się w tej książce był godne pożałowania i nie chwytały za serce. Przynajmniej moje.<br> <br> Relacja między bohaterami może i była piękna… w słowach, ale co z tego, skoro była nijaka? A ich nienawiść? God damn.. Tutaj nienawiść wydawała się być bardzo wymuszona, a pociąg do siebie w pewnym momencie był nie na miejscu i nieadekwatny do sytuacji i ich zachowań.<br> <br> W tej historii pojawiła się tajemnica, która była związana z jej zmarłym tatą. Bez jasnych odpowiedzi i oczywistych wskazówek. Nie będę ukrywać, że była ona najbardziej intrygująca z całej książki i potrzebowałam więcej na jej temat. I nie otrzymałam tego. Dostałam szczątki tej tajemnicy, które niby były całością, ale dla mnie było tego zdecydowanie za mało. “Zwroty akcji” z nią związane mnie rozśmieszyły i zażenowały.<br> <br> SPOJLER<br> <br> Jakim cudem CIA pilnuje dziewczynę 24 h/DOBĘ (oczywiście ona o tym nie wie, mimo że wie, że Rząd się nią interesuje), ale kiedy ona idzie do szkoły to tam nie ma ochrony i terroryści dostają się do szkoły? Albo że w szkole pojawiła się broń do użycia bez prawdziwych naboi? No aż brak mi słów…<br> <br> Czy autorka tym zamysłem chciała mi uświadomić, że nie wrzuciła agenta CIA do szkoły w roli nauczyciela? Naprawdę?<br> <br> KONIEC SPOJLERU.<br> <br> Brak logiki. Brak satysfakcjonującego rozwoju. Dodatkowo odniosłam wrażenie, że w historii było wiele dziur i niedopowiedzeń. Nie wiem, czego to była kwestia, ale naprawdę ta książka miała braki i odczułam to na własnym umyśle.<br> <br> Temat imprez w tej książce pozwólcie, że przemilczę. Tak sprzecznych i śmiesznych zachowań dawno nie czytałam. W innych okolicznościach bym to kupiła. Ale tutaj? Nie ma opcji.<br> <br> W tej historii pojawiła się także sztuka oraz rzeczy powiązane z rysunkiem. Czy kogoś to zdziwi, jeśli napiszę, że jestem rozczarowana tym wątkiem? Przecież to miało taki ogromny potencjał… Taki potencjał, że otrzymałam jej ochłapy. Moja artystyczna dusza rozpacza.<br> <br> Jedyne, co podobało mi się w tej historii, to motyw utraconego rodzica oraz więź z Johnem (wuj), która była naprawdę chwytająca za serce. Jego starania, miłość i chęć dania domu oraz zaopiekowania się jedną z ważniejszych osób w jego życiu.<br> <br> Pomijając to wszystko…<br> <br> Książkę czytało się dość szybko, ale przy końcowych rozdziałach miałam już dość i chciałam zamknąć książkę. Uważam, że gdyby autorka wyrównała całą historię, urealniła ją i uzupełniła braki oraz przyłożyła się do całej otoczki tajemnicy i pracy ojca Ivy to historia dużo bardziej zyskałaby w moich oczach.<br> <br> Jeżeli podobał się Wam “Rzeźbiarz łez” i szukacie książki od Erin na tym samym poziomie to nie dostaniecie jej w TGPŚ.<br> <br> „- Bo ty nie jesteś jak wszyscy. Bo kiedy masz do czynienia z czymś innym, z czymś rzadkim i wyjątkowym, nie powinnaś tego ukrywać, ale to doceniać.”

Ostatnią przeczytaną przeze mnie książką w pazdzierniku było „Tam gdzie pada śnieg” pióra Erin Doom, którą miałam przyjemność przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa @flow<br> <br> „Tam gdzie pada śnieg” było moim pierwszym spotkaniem z autorką. Nie zawiodłam się. Ta historia wciągnęła mnie od samego początku i sprawiła, że po prostu żyłam tą historią. <br> <br> Ivy musiała szybko dorosnąć. Wychowywana tylko przez ojca w dziewiczej Kanadzie lepiej radziła sobie z polowaniem niż w kontaktach z rówieśnikami. Gdy po śmierci ojca zmuszona została przeprowadzić się do upalnej Kalifornii i domu swojego ojca chrzestnego wydawałoby się, że nie będzie się umiała odnaleźć. <br> Mason nie jest typowym bad boyem. Wierny przyjaciel i ostoja spokoju, jednak przy Ivy jego całe opanowanie przepada z kretesem. <br> Jak poradzi sobie ta dwójka zmuszona mieszkać pod jednym dachem?<br> <br> TGPŚ będzie gratką dla wszystkich miłośników enemies to lovers. Relacja Ivy i Masona jest bardzo burzliwa, przy każdym ich spotkaniu lecą iskry. Jednak czy pod maskami, które oboje zakładają nie skrywa się coś więcej? <br> Pisząc o relacjach nie sposób tutaj nie wspomnieć o cudownej więzi jaka łączyła Masona z ojcem. Cieszę się, że w takich historiach pokazywane są też te dobre relacje, a nie tylko negatywne. <br> <br> Ta historia to nie tylko romans, to opowieść o radzeniu sobie z żałobą i porzuceniem, ale przede wszystkim o nadziei. Nadziei na to, że przestanie aż tak boleć, nadziei na lepsze jutro, nowy dom, znalezienie swojego miejsca w świecie.<br> Chociaż w TGPŚ prym wiedzie wątek romantyczny nie zabraknie w nim również emocjonującego wątku sensacyjnego, którego się zupełnie nie spodziewałam. <br> <br> „Tam gdzie pada śnieg” chociaż jest historią o młodzieży jest dojrzała. Wywołuje też multum emocji. Autorka sprawiła, że czułam dokładnie to samo co Ivy i bardzo się z nią zżyłam. Niesamowicie też jej kibicowałam mimo że z nie wszystkimi jej wyborami się zgadzałam.