Suknia Dejaniry

„Suknią Dejaniry” opowiada niezwykłą historię Kazimierza Korsaka, starościca z Głębokiego, który podczas bitwy pod Smoleńskiem przywdział chłopską sukmanę i nie zdjął jej aż do swojej śmierci. Przez wiele lat, nikt nie rozpoznał w nim dziedzica majątku, gdyż żył i pracował jak zwykły chłop pańszczyźniany na własnej ziemi. Tożsamość Korsaka ujawniona została dopiero w chwili jego zgonu.

Bohater książki podejmuje tę niezwykłą decyzję z własnej woli, w akcie, który nosi znamiona świętości. Mimo, że autorka jest głęboko przekonana o duchowej wartości tego poświęcenia, unika bezpośredniego zagłębiania się w motywy jego czynów przez pryzmat introspekcji postaci. Takie podejście pozwala powieści zyskać na bogactwie i wielowymiarowości, sprawiając, że postać świętego i heroicznego Kazimierza staje się nam bliższa. Autorka, przedstawiając go w pełni ludzkiej postaci, osiąga więcej w przybliżeniu idei świętości niż wielu pisarzy, którzy koncentrują się na wykreowaniu nieuchwytnego cienia człowieka zamiast pełnokrwistej postaci.