Ostatnia owca

<p>W ciągu dnia owce biegają dziko tam i z powrotem. Lubią się mieszać i popychać. W nocy natomiast wszystkie zwierzęta wtulają się blisko siebie. Żadna owca nie przyznałaby się do tego, że boi się ciemności. Ich dni są jak dwa groszki w strąku. I nie czują się z tym źle. W czasie świąt Bożego Narodzenia wszystko zostaje jednak wrzucone w kompletny zamęt. Kiedy owce spojrzały tej nocy na niebo, odkryły jasną gwiazdę. Wkrótce potem pojawia się ogromna świecąca zjawa, która śpiewa: "Nie bójcie się. Przynoszę wam dobrą nowinę!" Zdziwione owce patrzą na miejsce, w którym wcześniej stał stwór. To jasne! To musiało być UFO. Ale wtedy wybucha chaos. Pasterze, którzy zawsze z miłością i równie wielką wiedzą poświęcają się swoim owcom, zniknęli, a do tego doszła jeszcze plotka o nowo narodzonej, ślicznej dziewczynce, którą po prostu wszyscy chcą zobaczyć w pobliżu. Opowieść to ciąg konfliktów i problemów. Ale owca rośnie wraz z zadaniami i uczy się z doświadczenia. Lęki, zgodnie z doświadczeniem stada, najlepiej pokonywać razem z konkretnym zadaniem, inaczej człowiek jest przez nie podporządkowany. Dzięki tej historii zwierzęta, ale także czytelnik, dowiadują się wiele o pochodzeniu opowieści o Bożym Narodzeniu. Kto właściwie wymyślił piosenkę "Cicha noc, święta noc"? Co naprawdę wydarzyło się tej nocy w roku pierwszym (lub czwartym) i w czyim żłobie właściwie położono Dzieciątko? Oczywiście odpowiedzi na te pytania, podobnie jak samą historię, należy rozumieć z przymrużeniem oka.&nbsp;<br>Historia Marii i Józefa oraz narodzin Chrystusa była przekazywana w wielu wariantach. Ale chyba rzadko kiedy jest tak w oryginalny i zabawny sposób.<br>Małe stadko owiec Ulricha Huba, składające się z gromadki upartych i chaotycznie nastawionych zwierząt, wyrusza w pierwszą noc Bożego Narodzenia w wielką podróż. Stado łamie wszelkie zasady i konwenanse tej nocy i wyrusza na poszukiwanie swoich zaginionych pasterzy oraz miejsca, w którym znajduje się żłóbek, w którym nowo przybyli nieznajomi mieli podobno położyć swoje nowo narodzone dziecko.</p><p>Humorystyczny i jednocześnie pasjonujący styl pisania autora oraz szczegółowe ilustracje ilustratorki sprawiają, że ta mała książeczka to prawdziwy skarb na półce. Wspaniały prezent dla młodszych i starszych. Książka z cudowną historią, którą z całego serca polecam.</p><p>&nbsp;</p><p>&nbsp;</p><p>&nbsp;</p><p><br>&nbsp;</p><p>&nbsp;</p>

<p>Ponieważ "Ostatnia owca" brzmiała jak słodka historyjka na przerwę między kolejnymi lekcjami, byłam bardzo ciekawa, jak Ulrich Hub opisze życie owiec i muszę powiedzieć, że się nie zawiodłam, bo dostajemy tu małe arcydzieło, które wie, jak dobrze bawić.</p><p>Ulrich Hub stworzył tu historię, która jest mocno świąteczna, ale i można ją czytać przez cały rok. Historia jest opowiedziana w bardzo zabawny i rozrywkowy sposób, owieczki są bardzo kochane, a ich rozmowy ze sobą są czasem tak cyniczne i dziwaczne, że trzeba cały czas grymasić.</p><p>W "Ostatniej owcy" stado owiec zostaje zbudzone ze snu w środku nocy, gdy światło rozświetla nocne niebo. Owce są nie tylko zaskoczone światłem, ale także zastanawiają się, gdzie podziali się ich pasterze, których już nigdzie nie mogą znaleźć. Aby uzyskać obraz wszystkiego dla siebie, stado decyduje, że będzie podążać za światłem. Ta nocna wędrówka nie obywa się jednak bez konsekwencji, bowiem w trakcie podróży zgubili jedną ze swoich owiec.</p><p>Oprócz opowiadania na prawie osiemdziesięciu stronach znajdziecie mnóstwo ilustracji autorstwa Jörga Mühle, które zawsze idealnie pasują do sytuacji i na których można wiele odkryć.</p><p>W skrócie: "Ostatnia owca" to zabawna i przede wszystkim śmieszna historia, która nadaje się dla młodszych i starszych, a do tego opatrzona jest pięknymi ilustracjami, dzięki czemu mogę polecić tę niewielką, ale zacną książeczkę.&nbsp;</p>