Obrońca ulicy

Z Grishamem mam długą i pokręconą historię. Zacząłem od klasyków typu „Firma” czy „Raport Pelikana” w czasach liceum, kiedy to wszystko, co miało w sobie prawnika, pościgi i starcie z bezdusznym systemem, wydawało mi się najciekawszą rzeczą na świecie. Potem przez długie lata nasz związek przycichł. On pisał swoje kolejne książki, ja czytałem innych autorów. Ale jakiś czas temu postanowiłem zrobić sobie małe wyzwanie i przejść przez jego twórczość chronologicznie. I tak, po trochę rozczarowującym „Wspólniku”, trafiłem na „Obrońcę ulicy”.

Nie miałem wobec tej książki specjalnych oczekiwań. Tytuł brzmiał jak coś w stylu „telewizyjnego dramatu z przesłaniem”, a ja niekoniecznie byłem w nastroju na kazania o nierównościach społecznych i prawniczym altruizmie. A jednak z każdą kolejną stroną łapałem się na tym, że czytam coraz wolniej. Nie dlatego, że akcja była nużąca. Wręcz przeciwnie. Chciałem ją smakować. Grisham w tej powieści zrobił coś, czego nie spodziewałem się po autorze thrillerów prawniczych. Napisał powieść, która jest przede wszystkim głęboko ludzka.

Pierwszoosobowa narracja to bardzo dobry wybór. Dzięki niej nie tylko poznajemy fakty, ale też myśli i emocje Michaela Brocka, głównego bohatera. Młody, ambitny prawnik pracujący w wielkiej kancelarii. Zajęty głównie tym, żeby wspinać się po szczeblach korporacyjnej kariery, trzymać się terminów, prezentować odpowiedni garnitur i mieć uśmiech gotowy na każde skinienie partnerów w firmie. I nagle, całkowicie niespodziewanie, coś w nim pęka. Bodźcem jest dramatyczne zdarzenie w budynku firmy. Intruz, który bierze zakładników. A potem… no właśnie, nic nie jest już takie samo.

To nie jest historia o prawniczych bitwach w sądzie. To nie jest książka, w której chodzi o paragrafy i strategie procesowe. „Obrońca ulicy” to opowieść o otwieraniu oczu. O tym, że można żyć w centrum wielkiego miasta, codziennie mijać bezdomnych, omijać ich wzrokiem, udawać że nie istnieją. Aż nagle zaczynasz ich widzieć. Słuchać ich historii. Rozumieć, że każdy z nich to osobna tragedia, osobny los, niepowtarzalna ścieżka prowadząca w dół. I właśnie to staje się sercem tej książki.

Michael powoli, bez rewolucji, ale zdecydowanie, zmienia swoje życie. Z chłodnego, zapracowanego prawnika staje się kimś, kto nie tylko widzi problem, ale próbuje coś z tym zrobić. Porzuca wygodne życie, rezygnuje z pieniędzy, wchodzi w świat, którego wcześniej nawet nie chciał zauważać. I to nie jest patetyczne. Nie ma tu bohaterstwa w hollywoodzkim stylu. Nie ma scen w slow motion ani przemówień, po których wszyscy klaszczą. Jest tylko jeden człowiek, który próbuje być lepszy. I to wystarczy.

Grisham, mimo że sam jest byłym prawnikiem i zna system od podszewki, nie wchodzi tym razem w szczegóły procedur. Skupia się na człowieku. Na relacjach. Na empatii. Pokazuje, jak niesprawiedliwy może być świat, ale też jak ogromną siłę ma indywidualna decyzja o zmianie. I właśnie za to cenię tę książkę najbardziej. Nie za fabułę, choć ta jest dobrze przemyślana. Nie za język, bo Grisham nigdy nie był stylistą w sensie literackim. Ale za emocjonalną szczerość i za odwagę opowiedzenia historii, która nie ma fajerwerków, ale zostaje z czytelnikiem na długo.

Czy „Obrońca ulicy” to najlepsza książka Grishama? Pewnie nie. Ale moim zdaniem to jedna z jego najważniejszych. Bo pokazuje, że autor, który przez lata kojarzony był z thrillerami prawniczymi, potrafi napisać coś, co porusza głębiej. Co nie jest tylko rozrywką, ale czymś znacznie więcej. Dla mnie to powieść o przyzwoitości. O tym, że nie trzeba zmieniać świata. Czasem wystarczy zmienić siebie. Zacząć od małego kroku.

Długo się zastanawiałem, dlaczego ta książka zrobiła na mnie takie wrażenie. Przecież w literaturze jest mnóstwo historii o ludziach, którzy rzucają wszystko i idą za głosem serca. Ale chyba rzadko kiedy pisze się o tym tak uczciwie. Bez nadęcia. Bez udawania. I bez oceniania. Grisham po prostu opowiada historię. A my, jeśli mamy odrobinę wrażliwości, czytamy ją z pełnym zaangażowaniem.

Dlatego polecam „Obrońcę ulicy” każdemu, kto szuka czegoś więcej niż typowego thrillera. Kto nie boi się książek, które nie tylko bawią, ale i skłaniają do myślenia. Dla mnie to była jedna z najcenniejszych lektur ostatnich miesięcy. I cieszę się, że Grisham wciąż potrafi mnie zaskoczyć.

Bardzo mi się podobała ta książka. Jest to powieść pełna moralnej prostolinijności, a pytanie, jakie stawia, brzmi: "dlaczego w najbogatszym kraju świata jest tyle biedy"?
Wszystko jest trochę czarno-białe, ale mimo to przesłanie jest mocne. Bezdomni są przedstawieni jako zdeptane niewiniątka, podczas gdy przedstawiciele zawodów prawniczych są w większości przypadków przedstawieni jako chciwe na pieniądze kobiety.

Michael Brock pracuje w jednej z najpotężniejszych firm prawniczych w kraju. Zarabia ogromne pieniądze, ale pogoń za nimi sprawiła, że małżeństwo Michaelsa stało się żartem.

Tego dnia życie Michaelsa ma się zmienić na zawsze. Kiedy Michael wjeżdża windą na piętro swojego biura, podąża za nim duży, śmierdzący mężczyzna ubrany w wiele bardzo brudnych, starych szmat. Mężczyzna wyciąga broń i zatrzymuje kilku pracowników na przesłuchanie. W trakcie zmiany przybywa oddział specjalny, który strzela mężczyźnie w głowę. Michael przeżywa to zdarzenie, ale kiedy stoi w biurze, pokryty krwią i mózgiem mężczyzny, wie, że już nigdy nie będzie taki sam.

Pragnąc zrozumieć, dlaczego to wszystko się stało, Michael trafia do biura zespołu prawników, który zajmuje się pomocą prawną dla bezdomnych. Nie mija dużo czasu, zanim Michael decyduje, że to jest właśnie to, co powinien robić, i tak oto, ku konsternacji swojej rodziny i końcowi swojego małżeństwa, Michael porzuca dobrze płatną pracę, by pracować dla bezdomnych.

Mimo całego swojego komentarza na temat trudnej sytuacji bezdomnych jest to nadal thriller prawniczy ze wszystkimi zwrotami akcji, jakich można się spodziewać. po książce tego gatunku.

"Obrońca ulicy" to powieść z gatunku thrillerów prawniczych autorstwa Johna Grishama.

Bezdomny mężczyzna, przedstawiający się jako "Mister", wchodzi do biura potężnej waszyngtońskiej kancelarii prawnej Drake & Sweeney i bierze wielu prawników jako zakładników, domagając się w gniewie informacji na temat eksmisji, która miała miejsce. Mimo że w końcu zostaje zastrzelony przez policyjnego snajpera, a zakładnicy uwolnieni, jeden z zakładników, prawnik specjalizujący się w prawie antymonopolowym, Michael Brock, jest zaniepokojony tym, czego się dowiedział, i czuje się zmuszony do przeprowadzenia dalszego śledztwa.

Poznaje Mordecaia Greena, obrońcę bezdomnych, który prosi go o pomoc w schronisku dla bezdomnych. Green, wraz ze swoim szorstkim, ale błyskotliwym i zaangażowanym personelem, stara się zapewnić pomoc prawną najbardziej pokrzywdzonym członkom społeczeństwa. W miarę jak Brock pogłębia swoje śledztwo, odkrywa, że jego własny pracodawca był współwinny nielegalnej eksmisji, która ostatecznie doprowadziła do śmierci młodej bezdomnej rodziny. Zabiera poufne akta, zamierzając je skopiować, ale szybko zostaje podejrzany o ich kradzież.

Wstrząśnięty tym, co znalazł, Brock odchodzi z firmy, by podjąć słabo płatną pracę w Klinice Prawnej, która zajmuje się ochroną praw bezdomnych. Prowadzi to do zerwania jego więzi z dotychczasowym życiem pracownika biurowego, ponieważ jego i tak już umierające małżeństwo oficjalnie kończy się polubownym rozwodem. Później angażuje się emocjonalnie w sprawę kobiety o imieniu Ruby, której uzależnienie od narkotyków doprowadziło do utraty przez nią opieki nad synem. Poznaje też uroczą młodą obrończynię bezdomnych o imieniu Megan, z którą nawiązuje relację. Gdy Drake & Sweeney oskarża Brocka o kradzież i błędy w sztuce, klinika wszczyna proces przeciwko kancelarii i jej partnerom biznesowym. Kancelaria zawiera układ, na mocy którego Brock na krótko zawiesza swoją licencję, a jednocześnie idzie na ugodę za dużą sumę pieniędzy i zwalnia starszego partnera, którego działania doprowadziły do śmierci młodej rodziny.

Główny partner Drake & Sweeney, głęboko poruszony tymi wydarzeniami, oferuje, że udostępni cały swój personel do pracy pro bono, aby pomóc klinice w walce o prawa bezdomnych.

Dobra lektura - gorąco polecam.

Bardzo mi się podobała ta książka. Jest to powieść pełna moralnej prostolinijności, a pytanie, jakie stawia, brzmi: "dlaczego w najbogatszym kraju świata jest tyle biedy"?
Wszystko jest trochę czarno-białe, ale mimo to przesłanie jest mocne. Bezdomni są przedstawieni jako zdeptane niewiniątka, podczas gdy przedstawiciele zawodów prawniczych są w większości przypadków przedstawieni jako chciwe na pieniądze kobiety.

Michael Brock pracuje w jednej z najpotężniejszych firm prawniczych w kraju. Zarabia ogromne pieniądze, ale pogoń za nimi sprawiła, że małżeństwo Michaelsa stało się żartem.

Tego dnia życie Michaelsa ma się zmienić na zawsze. Kiedy Michael wjeżdża windą na piętro swojego biura, podąża za nim duży, śmierdzący mężczyzna ubrany w wiele bardzo brudnych, starych szmat. Mężczyzna wyciąga broń i zatrzymuje kilku pracowników na przesłuchanie. W trakcie zmiany przybywa oddział specjalny, który strzela mężczyźnie w głowę. Michael przeżywa to zdarzenie, ale kiedy stoi w biurze, pokryty krwią i mózgiem mężczyzny, wie, że już nigdy nie będzie taki sam.

Pragnąc zrozumieć, dlaczego to wszystko się stało, Michael trafia do biura zespołu prawników, który zajmuje się pomocą prawną dla bezdomnych. Nie mija dużo czasu, zanim Michael decyduje, że to jest właśnie to, co powinien robić, i tak oto, ku konsternacji swojej rodziny i końcowi swojego małżeństwa, Michael porzuca dobrze płatną pracę, by pracować dla bezdomnych.

Mimo całego swojego komentarza na temat trudnej sytuacji bezdomnych jest to nadal thriller prawniczy ze wszystkimi zwrotami akcji, jakich można się spodziewać. po książce tego gatunku.