Gra o miłość

“Gra o miłość” to historia absolutnie wyjątkowa. To ten rodzaj historii, na które należy spojrzeć nieco głębiej, poddać to, co przyswajamy z kart książki - większym refleksjom. Dzięki niej możemy naprawdę inaczej spojrzeć na świat, zmienić nasze wyobrażenie o pewnych rzeczach i odkryć to co dotąd nam nieznane. Bo historia Skylera Gardenera i Skylar Gardiner naprawdę wiele nowego, Nowe emocje, nowe doznania, ale też, co ogromnie ważne - nowe wartości.

I to właśnie wśród tych wszystkich dobroci, jakie oferuje nam “Gra”, to właśnie na wartościach chciałabym skupić się najbardziej. Bo mamy ich tutaj mnóstwo. Przede wszystkim wartości opierające się na relacjach, a tych mamy wiele w tej historii i to na przeróżnych płaszczyznach: rodzinnej, przyjacielskiej i tej romantycznej.

Relacja Shy’a z mamą to absolutnie jedna z tych rzeczy, która dosłownie jak ten ogień w rodzinnym kominku – roztapia moje serce. Mama dla naszego bohatera jest MAMĄ w pełnym tego słowa znaczeniu. Jest opoką, wsparciem, najlepszym przyjacielem i powierniczką najgłębszych sekretów. Więź między nimi jest jedną z najprawdziwszych i najtrwalszych, bo któż jak nie mama utuli w swych kojących ramionach młodzieńcze serce?

Przyjaźń. Kim z zasadzie jest przyjaciel? Przyjaciel to z pozoru obca osoba, która z biegiem czasu i wspólnych przeżyć, staje się jedną z najbliższych osób. Ian właśnie takim przyjacielem stał się dla Shy’a, niezastąpionym, bezkompromisowym wsparciem na każdym kroku, osobą, na która ten zawsze mógł liczyć i na której nigdy się nie zawiódł. Shy niejednokrotnie nazywał go swoim bratem z innej matki co ewidentnie świadczy o ich zażyłości. Oczywiście - jak w każdej przyjaźni - na swojej drodze spotykali trudności, ale czy wspólnie pokonywane przeszkody nie wzmacniają relacji? W tym przypadku zdecydowanie tak było.

Relacja romantyczna. No i w końcu mamy tutaj ten nasz piorun sycylijski, który swoim uderzeniem zupełnie odmienił świat naszych bohaterów. I myślicie może, że to uczucie, które rozpaliło się w Shy’u w “Grze o serce” wygasło, bądź stało się słabsze? Nic bardziej mylnego. Uczucia wobec Skylar coraz bardziej się nasiliły. Ale i dziewczyna w końcu zaczyna dostrzegać, że być może Shy wcale nie jest taki zły i jednak w jakimś stopniu stara się mu zaufać, na tyle ile może, na tyle na ile pozwalają jej życiowe doświadczenia. Shy często określał Skylar jako DMUCHAWIEC, a ja uważam, że to słowo idealnie opisuję całą naszą dwójkę, właśnie ich jedność i relację - jako piękną, delikatną, wrażliwą i ulotną.

Autorka w tej historii porusza także wiele innych, równie ważnych kwestii, tych niestety nieco mniej przyjemnych. Między innymi bardzo istotny jest fakt związany z bezpieczeństwem Skylar, które zagrożone jest przez niejakiego Aidena, który z jakiegoś powodu zdecydował się prześladować i uporczywie nachodzić naszą bohaterkę. I niezwykle ujmujący dla mnie jest fakt, że pomimo całej tej sytuacji, nie tylko Shy za wszelką cenę chcę zapewnić swojej ukochanej bezpieczeństwo, ale również i jego przyjaciele nie są obojętni na to co się dzieje i chętni są do pomocy.

Zarówno “Gra o serce” jak i “Gra o miłość” owiane są tajemnicą Skylar. Autorka z każdym kolejnym rozdziałem odsłania kolejne karty, tak aby nie zdradzić wszystkiego, ale jednak by nakierować czytelnika, na to, co tak bardzo w przeszłości wpłynęło na bohaterkę, że teraz tak ciężko jest jej komukolwiek zaufać. Powoli zdradza, co tak naprawdę ją ukształtowało i co sprawiło, że jest teraz dokładnie w tym miejscu, w jakim się znajduje.

Styl pani Kasi nie pozbawiony jest charakterystycznej maniery. Bardzo charakterystyczny, powiedziałabym nawet, że często nawet i poetycki. Z takim stylem nie spotykamy się często, a przynajmniej nie w tego typu literaturze, co z pewnością wyróżnia ją na tle innych.

Jeśli zapytalibyście mnie - “hej, komu polecasz przeczytać “Grę”?” Moja odpowiedź byłaby banalnie prosta – absolutnie KAŻDEMU! Zapewniam, że każdy z Was odnajdzie w tej historii coś, co schwyta go za serce!