Gobliny

Jeśli kiedykolwiek marzyliście o fantasy, w którym bohaterowie są tak nieogarnięci, że zapominają, gdzie zostawili własne buty (i dlaczego w ogóle je mają), to „Gobliny” Philipa Reeve’a to wasz nowy Święty Graal. Zapomnijcie o elfach plotących poezję pod gwiazdami. Tu królują obślizgłe kreatury, które prędzej zjedzą książkę, niż ją przeczytają.

Główny bohater Skarper to goblin, którego intelekt to prawdziwy ewenement. W skali goblinów ma IQ porównywalne do wyjątkowo bystrego ziemniaka. Skarper nie planuje zostać bohaterem. On w ogóle nie planuje. Ale los, jak złośliwy kelner, podaje mu przygodę na brudnej tacy. Zanim się zorientuje, wpada w wir wydarzeń, które mogłyby wstrząsnąć światem… gdyby świat nie miał w zwyczaju ignorować goblinów jak spamu w skrzynce mailowej.

Świat Reeve’a to fantasy na kacu. Jakby Tolkien zgubił się w spelunie i pisał na serwetce po trzecim kuflu. Zamki są zapleśniałe, magowie mają kompetencje na poziomie stażysty w magicznej korporacji, a smoki przeżywają tu kryzys tożsamości i zastanawiają się, czy nie lepiej byłoby zająć się jogą. Gobliny natomiast to istoty, które sprawiają, że twój kuzyn po weselnej libacji wydaje się wzorem elegancji.

Styl Reeve’a to mikstura Monty Pythona, Pratchetta i pijackiej bójki w karczmie. Każdy schemat fantasy dostaje tu kopniaka w kostkę. Złowrogi czarnoksiężnik kicha na widok kurzu, rycerz boi się własnego cienia, a epicka bitwa wygląda jak impreza, na której ktoś pomylił miecze z łyżkami. Jest nawet gadający kościotrup, który pełni rolę „doradcy strategicznego”, choć jego strategie zwykle kończą się rzucaniem nim w przeciwnika.

Nie szukajcie tu głębokich metafor ani przesłań o sensie życia. „Gobliny” to czysty, niepasteryzowany chaos, który smakuje jak lemoniada z dodatkiem błota. Czy bawi? O tak, do łez – zwłaszcza gdy gobliny próbują ogarnąć dyplomację, co kończy się mniej więcej tak, jak próba wytłumaczenia kotu, czym są podatki.

Dla fanów fantasy zmęczonych patosem i błyszczącymi zbrojami „Gobliny” to jak kubeł zimnej wody (albo raczej ciepłego błota). A jeśli jesteś goblinem? Cóż, gratulacje – to twoja biografia!