Georgina Kincaid. Tom 1. Melancholia sukuba

W zasadzie Georgina powinna traktować swoje istnienie poważniej niż to robi. Jest sukubem, a jednak ucieka od robienia tego, co sukub powinien robić. Sypia z mężczyzną tylko tak często, jak tego wymaga jej głód energii życiowej, a potem nie idzie na ludzi czystych, szczerych, ale na tych, którzy i tak żyją w grzechu. Sukub z sumieniem, można by rzec, a jednak Georgina ma w nosie opinie innych ludzi, tylko po prostu żyje swoim życiem, aż do momentu, gdy po spotkaniu tego wyjątkowego mężczyzny nie potrafi już odróżnić głodu sukuba od własnej żądzy.

W „Melancholii sukuba” czytelnik może odnaleźć znacznie więcej niż można na początku przypuszczać, ponieważ od czasu do czasu nasza bohaterka staje się nieco melancholijna, poważna i głęboka, co czyni jej postać bardzo wielowymiarową. 

Najbliższy krąg przyjaciół Georginii, czyli jej rodzina, obejmuje kilka rodzajów istot: wampiry, gobliny, arcydemon, a nawet anioł, z którym dogaduje się mniej lub bardziej dobrze. Wszystkie te postacie dostają tyle życia, że wydają się autentyczne i niezbędne dla czytelnika. Ale nie tylko nieśmiertelnymi otacza się Georgina, bo starając się żyć jak najbardziej po ludzku, ma też wielu przyjaciół w swojej pracy. Ma też garstkę wielbicieli!

W życiu Georinii Kincaid pojawia się nagle dwóch mężczyzn, z którymi nigdy nie powinna się wiązać. Z jednej strony ma obsesję na punkcie książek Setha Mortinsona. Chociaż wyobrażała go sobie zupełnie inaczej, bo Seth to bardzo introwertyczny człowiek, który na pierwszy rzut oka wydaje się być absolutnym geniuszem w pisaniu, zamiast być jak bohaterowie, o których pisze. A jednak jest w nim coś, co mogłoby zdenerwować nawet sukkuba. Poznaje też przystojnego, dobrze zbudowanego, czarującego i bardzo atrakcyjnego Romana Smitha. Okazuje się, że ma bardzo silną wolę, jeśli chodzi o wyciąganie naszej bohaterki na randki, a Georgie też nie wydaje się być na niego odporna

W "Melancholii sukuba" Richelle Mead umiejętnie udaje się wyprowadzić czytelnika na manowce, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Bo oprócz wszystkich miłych rzeczy w życiu naszej bohaterki, nadciąga nieznane niebezpieczeństwo i nie tylko ona sama jest zagrożona, ale także jej przyjaciele. Giną też znani nieśmiertelni. Jak to jest możliwe? Kto mógłby zrobić coś takiego? W miarę poszukiwania prawdy, niebezpieczeństwo staje się coraz większe i wkrótce Georgina musi podjąć niezwykle ważne decyzje, które mogą przede wszystkim zaszkodzić jej samej.

Książka nie była tylko uroczym romansem, ale zawiera w sobie również sporo akcji i napięcia. Już po samym tytule spodziewałam się, że będzie to bardziej seksualna książka, ale byłam mile zaskoczona linią fabularną. Zwroty akcji były świetne, a napięcie intrygowało. Nigdy nie ma nudnego momentu, trzyma cię w napięciu przez cały czas i interesujesz się losami bohaterów. Tak czy inaczej, zdecydowanie jest to książka warta przeczytania dla każdego, kto lubi urban fantasy, paranormalny romans lub fikcję, która zmusza do myślenia i kwestionowania podstawowych pytań, takich jak natura dobra i zła.

Richelle Mead otwiera sześciotomowy cykl Georginy Kincaid "Melancholią sukuba". Dla tych, którzy nie wiedzą, sukub to demon seksu, żeński odpowiednik inkuba. Taki, który uprawia seks ze śmiertelnikami i kradnie ich energię, by przeżyć, ale także by splugawić ich dusze. Nasza Georgina jest więc nieśmiertelna, cholernie seksowna, może zmieniać swoje ciało wraz z garderobą tylko o tym myśląc. To postać paradoksalna, mieszanka wyrzutów sumienia i bezwstydu, chciwości i powściągliwości, uległości i buntu, humoru i smutku. Silna, wulkaniczna, odważna kobieta, gotowa na seks z obcym mężczyzną, ale z dylematami moralnymi i śmiertelnymi potrzebami. Ciekawa jest również sceneria, którą Richelle Mead tworzy dla swojej bohaterki. Pracuje w księgarni i pasjonuje się powieściami kryminalnymi współczesnego autora. Ma kota, śmiertelnych przyjaciół i wampiry. Oczywiście nadzoruje ją demoniczny szef. Dodaj do tego tajemnicze niebezpieczeństwo, brutalne ataki, legendarne stworzenia i historyczne wyprawy, a naprawdę powstanie intrygująca mieszanka.

Gdy zerkniemy na książkę, już na pierwszy rzut oka przykuwa uwagę nazwisko autora, co w tym przypadku jest ważne, bo to właśnie ono sprawia, że każdy, a przynajmniej większość z nas, chce mieć tę książkę. Gdyby ktoś dał wam do przeczytania pierwszy rozdział, a wy wcześniej czytaliście Akademię Wampirów, to z pewnością wiedzielibyście, a przynajmniej mielibyście pojęcie, że jest to książka autorstwa Richelle Mead. 

„Melancholia sukuba” to zabawna, lekką rozwałka z dużą ilością skrzywionego humoru. Georgina jest niezwykle sympatyczną bohaterką (jak na sługusa piekła), która kocha Nine Inch Nails, wódkę i swoje designerskie buty, a także jest niezwykle niepewna siebie i zazdrosna jak na zawodową uwodzicielkę. Autorce udaje się wywołać u niej sporo empatii (np. gdy stopniowo odsłania historię o tym, jak Georgina zaprzedała swoją duszę Piekłu). To była wciągająca historia, która momentami była trochę przewidywalna, ale została opowiedziana tak pięknie, że naprawdę nie obchodziło mnie to. Utożsamiałam się z postacią Georginy, mimo że była sukubem, to naprawdę starała się zrobić wszystko co najlepsze w jej sytuacji i skrzywdzić jak najmniej osób. To było zupełnie inne spojrzenie na temat. Książka jest ciekawą krzyżówką gatunków, gdyż miesza elementy nadprzyrodzone/fantasy z historią romantyczną, a także whodunitem. 

Polecam