Kolce róży. Szkarłatne ogrody

Po zawarciu małżeństwa z Wiktorem, Maria pragnęła stabilności i spokoju. Choć udało jej się ochronić najbliższych, szybko odkryła, że sama została uwikłana w śmiertelne niebezpieczeństwo.

Pierwsza oznaka, że coś jest nie tak, to pulsujący ból głowy, który poczuła, budząc się na dnie głębokiego dołu. Przerażona i zagubiona, znalazła się bez szans na ucieczkę. Otoczona była przez zdradliwe mury przypominające studnię, a jej spokój zakłócały plączące się wokół szczury. Jakby to nie wystarczyło, obok leżały zniszczone resztki ludzkiego ciała.

Zdrada zawsze boli, zwłaszcza gdy pochodzi od osoby, której bezgranicznie ufamy. Wiktor nie przykładał bowiem wagi do obecności Marii w swoim życiu; jego intencje były zupełnie inne. Miał plan, lecz nie przewidział, że wydarzenia mogą przybrać tak nieoczekiwany obrót. Tymczasem prawdziwe zło przechadzało się gdzieś w cieniu, groźniejsze niż cokolwiek, co skrywało Ogrody.

W staroświeckiej posiadłości, pełnej sekretów, dwoje ludzi poszukiwało siebie nawzajem. Ona miała stać się światłem jego mrocznej duszy, on jej wybawcą od nieuchronnego losu. Jednak ich spotkanie to paradoks losu, które nieuchronnie prowadziło do zguby i nieumyślnej destrukcji.