Kobiety

Kobiety nie są już tylko epizodem w życiu Charlesa Bukowskiego; stanowią pełnowymiarową opowieść, której początek brzmi: Miałem pięćdziesiątkę na karku i od czterech lat nie byłem w łóżku z kobietą. Nie miałem żadnych przyjaciółek. Spotykałem kobiety jedynie na ulicy lub w innych miejscach publicznych, lecz patrzyłem na nie bez pożądania, z przekonaniem, że z tego nic nie wyjdzie. Regularnie się onanizowałem, ale myśl o jakiejkolwiek relacji z kobietą - nawet takiej bez seksu - była mi obca. Następnie przez blisko trzysta stron czytelnik zagłębia się w szczegółowe opisy licznych spotkań z wieloma partnerkami. Kobiety przyciągały autora z taką siłą, która odrywa mężczyzn od rozsądku i instynktu samozachowawczego. Często postrzegał je jako drapieżne modliszki, lecz mimo to był gotów na każde ryzyko, byle tylko zdobyć kolejną. Nawet jeśli obrazowość opisów mogłaby być dla niektórych czytelników zbyt dosadna, to trudno przerwać lekturę tej książki w jej połowie.