Kilka słów o skuteczności nauki o uzdrawianiu

Dysertacja stworzona przez Józefa Dietla wyróżnia się na tle innych prac medycznych tamtych czasów. Zrywa z konwencjonalnym podejściem do rozpraw doktorskich, zarówno w Wiedniu, jak i na innych europejskich uczelniach. Dietl miał odwagę przedstawiać nowatorskie, odważne tezy, które zwracały uwagę zarówno profesjonalistów, jak i osób niezwiązanych bezpośrednio z medycyną. Jego praca stała się nie tylko bezprecedensową publikacją, ale również nowatorskim przesłaniem dla pacjentów. Zwracał uwagę na to, że skutki leczenia zależą od wielu niezależnych czynników, a błędy lekarskie są rzadkością. Jego wniosek, że niepowodzenia terapii to najczęściej kwestia nieuchronności losu i ograniczeń ówczesnej medycyny, brzmi ponadczasowo. Józef Dietl, który mimo austriackiego pochodzenia w pełni związał się z Polską i Krakowem, nie tylko przyczynił się do rozwoju miasta jako prezydent, ale również zrewolucjonizował podejście do nauk medycznych. Jego podróż od profesora medycyny do rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego pokazuje, jak silnie wpłynął na historię Krakowa. Nawet usunięcie go z uczelni przez cesarza Franciszka Józefa za propagowanie języka polskiego nie zmniejszyło jego wpływu. Jego praca o „skuteczności nauki o uzdrawianiu” pozostaje inspirująca do dzisiaj. W tym kontekście warto także wspomnieć o Januszu Skalskim, wybitnym specjaliście w dziedzinie chirurgii dziecięcej, który ma na swoim koncie niemal tysiąc publikacji i odkryć naukowych. Niezwykłe osiągnięcia Dietla oraz Skalskiego uczyniły z nich kluczowe postaci w historii nauki.