Kapitał i kapitalizm XXI wieku czyli o błędnej teorii do destrukcyjnych reform Piketty'ego

"Kapitał w XXI wieku" autorstwa Thomasa Piketty'ego to książka wpisująca się w nurt antykapitalistyczny, której autor dołącza do grona krytyków kapitalizmu, takich jak Jeremy Rifkin, Naomi Klein czy ekonomiczni laureaci Nagrody Nobla: James Tobin, Paul Krugman i Jean Tirole. W Polsce podobne poglądy prezentują między innymi Zdzisław Sadowski, Ryszard Bugaj oraz Stanisław Gomułka. Zwolennicy tego kierunku często podkreślają znaczenie równości i etatyzmu, jednocześnie ograniczając wolność jednostki i działania rynku. Często mogą być postrzegani jako obrońcy konkurencji, zwolennicy regulowanego rynku czy bojownicy o sprawiedliwość społeczną. Mimo to ich prawdziwym ideałem pozostaje gospodarka oparta na kolektywizmie i monopolach rządzonych przez elity, które z kolei patrzą z dystansem na przedsiębiorczość i indywidualizm.

Książka Piketty'ego, która zadebiutowała w kwietniu 2014 roku, zdobyła zaskakująco entuzjastyczne przyjęcie wśród zachodnich intelektualistów, co zaniepokoiło George’a Reismana. Reisman dostrzega w pracy Piketty'ego nie tyle wyjątkowe zdolności, co raczej odrzucenie kluczowych zasad ekonomii wolnorynkowej, takich jak konkurencja czy przedsiębiorczość. Dla Reismana szczególnie niepokojący jest fakt, że zlekceważenie tych zasad zdobywa aprobatę wśród laureatów Nagrody Nobla, co potwierdza akceptacja dla kontrowersyjnych polityk monetarnych banków centralnych z Japonii, Stanów Zjednoczonych czy Unii Europejskiej. Fascynacja książką Piketty'ego oraz jego krytyczne podejście do kapitału i kapitalizmu wzbudzają zaniepokojenie Reismana wobec kierunku, w którym zmierzają intelektualne dyskusje o przyszłości ekonomii.