Izrael już nie frunie

Paweł Smoleński w swojej książce zabiera czytelników w fascynującą podróż po Izraelu, przedstawiając wnikliwe reportaże, które odkrywają złożoność tego państwa. Autor prowadzi nas przez skomplikowane zakamarki izraelskich miast, małych miasteczek i kibuców, a także plaż, kawiarni i miejsc kultu. Rozmawiając z mieszkańcami i słuchając ich historii, Smoleński opowiada o Fatimie oraz innych kobietach z organizacji Sziruk, które przybywają do Izraela z misją, o codzienności osadników w Strefie Gazy, o likwidacji osiedli żydowskich, a także o przypadłości znanej jako "syndrom jerozolimski".

Autor analizuje życie po obydwu stronach muru oddzielającego Izrael od terytoriów palestyńskich, kreśląc obrazy codziennych konfliktów i trudności. Z empatią opisuje życie rabinów, handlarzy marihuany, chasydów oraz ludzi budujących nową tożsamość państwową. Książka ta zgłębia tematy wiary i jej porzucania, wpływ polityki na codzienne życie oraz strach i próbę jego przełamywania. Smoleński, poprzez swoje reportaże, ukazuje wielobarwny krajobraz kulturowy Izraela, zamieszkanego przez Żydów z różnych zakątków świata, od Polski po Etiopię.

Etgar Keret podkreśla, że Smoleński łączy umiejętności reportera, naukowca i poety, tworząc teksty, które przekraczają granice dziennikarstwa. Konstanty Gebert zauważa, że autor nie skupia się na stereotypowych obrazach Izraela, lecz na codziennych, często ukrytych aspektach życia. Michał Sobelman porównuje książkę Smoleńskiego do dzieła Amosa Oza "Na ziemi Izraela", jako że obie przynoszą głęboki wgląd w dynamikę izraelskiej rzeczywistości.

Agnieszka Wolny-Hamkało dodaje, że reportaże Smoleńskiego dowodzą, dlaczego polski reportaż cieszy się tak wysoką renomą na świecie. Dzięki tej książce czytelnik zyskuje nie tylko szersze zrozumienie Izraela jako różnorodnego i dynamicznego tygla kultur, ale także głębszą empatię dla jego mieszkańców.