Inseminarium duchowne

Nieprzeciętna książka, którą trudno określić mianem zwykłej powieści lub zbiorem opowiadań. Książka rozpoczyna się prologiem, a kończy epilogiem, jednocześnie eksplorując tematy takie jak narodziny i śmierć, erotyzm, przemijanie, starość, a także dylematy dotyczące istnienia Boga. Pomimo klasycznych tematów, autor podchodzi do nich z drwiną, gorzką ironią i paradoksalnym sarkazmem, wynikającym z niekonwencjonalnego spojrzenia na literaturę.

Nie jest to lektura dla tych, którzy wciąż chcą widzieć człowieka jako dumną istotę.

Historia przedstawia postać, której stan pogarszał się w zawrotnym tempie – od zaprzestania opowiadania dowcipów, przez zaniedbanie higieny, aż po mentalną izolację i całkowitą kapitulację wobec rzeczywistości.

Autorem tej nietuzinkowej książki jest Zbigniew Sawicki, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, który przez wiele lat pracował w urzędach państwowych, w tym sześć lat w dyplomacji. Przedtem spędził prawie rok, pływając na kutrze pełnomorskim. Sawicki podróżował po różnych krajach, co jeszcze bardziej umocniło jego przywiązanie do ojczyzny. Dotychczas wydał dwa zbiory opowiadań: „Opowiadania bałkańskie i inne” (2008) oraz „Afrykańskie i inne zmyślenia” (2010).