Imperium Sodomy i jego sojusznicy. Szkice na temat upadku cywilizacji zachodniej z nutką optymizmu mimo wszystko

Imperium Sodomy i jego sojusznicy przedstawia wnikliwą analizę współczesnych rewolucji społecznych, które często polegają na subtelnym przekształcaniu przeszłości. Współczesne ruchy zamiast bezpośrednio niszczyć przeszłe dzieła i zakazywać ich lektury, wybierają bardziej subtelne podejście — modyfikowanie i dostosowywanie treści do aktualnych norm. Gdyby autorzy polskiej literatury, tacy jak Adam Mickiewicz czy Henryk Sienkiewicz, trafili pod skrzydła współczesnych reformatorów, mogliby nie przetrwać tej nowej ery. Ich twórczość mogłaby być krytykowana z różnych powodów: domniemanego antysemityzmu, rasizmu czy ksenofobii, a wszyscy zostaliby poddani sądowi za patriarchalne i maskulinistyczne postawy.

Polska, na szczęście, nie całkiem podążyła tą drogą. Podobne zjawiska dały już o sobie znać podczas reform w Kościele po Soborze Watykańskim II, kiedy to niektóre fragmenty i idee zostały stopniowo wygładzone lub usunięte, aby skupić się na pozytywnych i nadzieję budzących aspektach wiary. W konsekwencji, progresywni teologowie starają się przekonywać, że tradycyjna interpretacja Biblii nie potępia jednoznacznie homoseksualizmu, a grzechem Sodomy było bardziej naruszenie prawa gościnności.

To niekończące się zmaganie pomiędzy siłą a zasadą jest fascynującą ilustracją tego, jak współczesne społeczeństwo stara się odnaleźć w sobie nowe standardy, w miarę jak wchodzimy w erę modyfikacji i reinterpretacji przeszłości. Imperium Sodomy to obraz, w którym przeszłość i przyszłość są w ciągłej grze o wpływy, a prawda i moc nieustannie ze sobą walczą.