Flauta

Powieść Flauta można określić jako współczesny, filozoficzny zapis relacji międzyludzkich, w których dominuje chłód emocjonalny i niezdolność do zaangażowania. Główny bohater to postać emocjonalnie wypalona, pozbawiona zdolności do przeżywania głębszych uczuć, przypominająca raczej beznamiętnego analityka niż człowieka zdolnego do miłości. Jego podejście do relacji z kobietami jest skrajnie wyrachowane, każda znajomość sprowadzona zostaje do chłodnej kalkulacji szans na sukces erotyczny. Emocje zostają zastąpione rachunkiem prawdopodobieństwa, a intymność – grą pozorów i statystycznych przewidywań. Choć bohater wydaje się świadomy własnej pustki i zmęczony powtarzalnym schematem relacji, nie potrafi się z niego wyrwać ani nadać swojemu życiu głębszego sensu. Odczuwalne znużenie tym nieustannym „wyścigiem pościelowym” staje się dominującym motywem narracji, jednak próby odnalezienia alternatywy kończą się fiaskiem. Jego życie przypomina tytułową flautę – stan całkowitego bezruchu, ciszy, braku wiatru i energii potrzebnej do zmiany kursu. Niestety, ten symboliczny bezruch przekłada się również na warstwę literacką. Książka jest trudna w odbiorze, tempo narracji nuży, brakuje wyraźnej akcji, a refleksje bohatera, choć miejscami trafne, zbyt często grzęzną w banałach i powtórzeniach. Styl autora nie porywa, postacie są ledwo zarysowane, ich motywacje niewyraźne, a dialogi sztuczne i pozbawione napięcia. Całość sprawia wrażenie niespójnej, jakby dobry pomysł został zaprzepaszczony przez słabe wykonanie. Trudno wskazać wyraźne zalety tej pozycji – może poza ambitnym zamysłem i próbą stworzenia czegoś głębszego niż typowa opowieść obyczajowa, ale nawet to nie ratuje całości. Magia wydawnictwa i potencjał tematyki nie zostały wykorzystane. Zawiodła forma, język, a przede wszystkim brak jakiegokolwiek przyciągającego elementu, który zatrzymałby czytelnika na dłużej. Flauta może zainteresować jedynie zagorzałych entuzjastów polskiej prozy współczesnej, którzy potrafią docenić niedoskonałości i odnaleźć sens tam, gdzie inni widzą tylko pustkę. Dla reszty będzie to lektura nużąca i rozczarowująca.