Fascynacja

Dawno żadna książka nie zachwyciła mnie w taki sposób jak „Fascynacja” Amandy Quick. Jeśli jest coś, co wiem o tej autorce, to fakt, że jej książki są dla mnie gwarancją dobrej rozrywki i nigdy mnie nie zawodzą. Jej fabuły mogą być podobne, lecz bohaterowie pozostają wyjątkowi, a budowanie ciekawych światów przedstawionych w oparciu o historyczne tło epoki.

Patrycję poznajemy, kiedy ta znajduje się w Londynie. Jest wiejską kobietą, która przyjechała do tego miasta z bratem na zaproszenie przyjaciela, by spędzić nieco czasu w Londynie. Patrycja jest wyjątkową młodą kobietą, a to dlatego, że mimo pochodzenia jest inteligentna i otrzymała dobre wykształcenie. Patrycja ma nietypowe hobby - poświęca się badaniu spraw paranormalnych, a dokładniej poszukiwaniu duchów. Dzięki swojemu pierwszemu wypadowi w świat staje się znana w Londynie. Choć jej wygląd pozostawia wiele do życzenia (to jednak typowa "chłopka"), jest na ustach wszystkich.

Jednak nie wszystko wydaje się być w porządku. Patrycja poznaje na balu lorda Sebastiana, przystojnego mężczyznę o wątpliwym pochodzeniu i niezbyt dobrej reputacji. Sebastian jest zaintrygowany tą niepozorną dziewczyną. Dostrzega w niej iskrę, gdzieś pod jej poszarpanymi sukniami i brzydkimi okularami. Patrycja wpadła mu w oko - ma w sobie jakiś urok, który go porwał. Młody i porywczy brat Patrycji postanowił wyzwać go na pojedynek. Zaradna dziewczyna postanowiła jednak wziąć sprawy w swoje ręce i zwróciła się do Sebastiana, aby zaniechał pojedynku, w którym jej brat nie miałby żadnych szans. W tym właśnie momencie ich romans zaczyna się rozwijać.

Jak w każdej książce Amandy Quick, nie tylko będziemy mieli romans bohaterów, ale będą też sprawy śledcze, które są badane. Patrycja poświęca się bez pamięci zjawiskom paranormalnym, a lord Sebastian zostanie jej nieocenionym pomocnikiem.

Jeśli jest jedna rzecz, która różna się i wyjątkowo podobała mi się w historii Patrycji i Sebastiana, to to, że on kocha ją praktycznie od początku i bez zastrzeżeń, mimo że fizycznie jej wygląd jest niemodny i pozostawia wiele do życzenia. Przyznaję, że uwielbiam bohaterów, którzy zakochują się w dziewczynie wyłącznie za to, że jest sobą, a nie tylko za jej urodę. O Patrycji mogę powiedzieć, że jest inteligentna, zabawna, rezolutna i nie jest pewna, czy chce takiej atencji ze strony Sebastiana. Nie dlatego, że mężczyzna jej nie pociąga, ale dlatego, że przed laty została okrutnie odrzucona i nie liczy już na prawdziwą miłość

Lektura „Fascynacji” Amandy Quick okazała się bardzo przyjemna, zwłaszcza jeśli chodzi o pierwszą część powieści, która była nieco lepsza. Druga połowa mniej przypadła mi do gustu, ponieważ romans zszedł na dalszy plan, natomiast zyskał na znaczeniu wątek śledztwa. Choć muszę przyznać, że został on bardzo dobrze poprowadzony, mimo że był nieco przewidywalny.

Polecam tę książkę, jeśli lubicie autorkę. Fajne romanse z dobrymi dialogami to rzadkość, a tu dostajemy również oczywiście całkiem ciekawą tajemnicę do rozwikłania.

Przez te wszystkie lata przeczytałam chyba większość wydanych w Polsce powieści Amandy Quick i z pewnością mogę o tej autorce znacznie szerzej wypowiedzieć. Ma ona wyraźne upodobanie do nietuzinkowych i ekscentrycznych bohaterek i bardzo często paruje je z zimnymi na pierwszy rzut oka bohaterami, którzy z natury są honorowymi mężczyznami. W tych historiach mężczyzna niemal zawsze są oczarowani tym, jak niezwykłymi kobietami są bohaterki. Niemal każda z kobiet odbiega od typowych dam do towarzystwa. Zwykle interesują się intelektualnymi/paranormalnymi sprawami, prawie zawsze były żałośnie niemodne w przeciwieństwie do męskich bohaterów.

„Fascynacja” jest kwintesencją stylu Amandy Quick - powieścią, która najlepiej charakteryzuje wszystkie zalety i wady jej twórczości. Głównymi bohaterami jest dwudziestokilkuletnia Patrycja, która lub badać zjawiska nadprzyrodzone i Sebastian, hrabia Angelstone, który na pozór wydaje się zimny i wyniosły, ale oczywiście który skrywa pod emocjonalną skorupą gorący żar życia.

Patrycja jest niewinna, życzliwa i inteligentna, choć może troszkę dziwaczna. Jest idealnym dopełnieniem Sebastiana, który udaje nieco swoją powagę, wredność i zimność.

Choć ich relacja rozwijała się trochę za szybko jak na mój gust, to wydawała się autentyczna, wręcz prawdziwa. Nawet wówczas gdyby ją przenieść w nasze czasy. A to być może dlatego, że autorka stworzyła głównych bohaterów, którzy nie są do końca tak idealni, jak ci, których przywykliśmy znajdować w powieści historycznej. Ich związek opiera się na czymś innym niż wzajemnym seksualnym pożądaniu - raczej na wzajemnych zainteresowaniach, inteligencji i wyrastającej z tych kwestii sympatii. Uzupełniają się wzajemnie, nawet jeśli nie widać tego na pierwszy rzut oka.

Amanda Quick ma naprawdę doskonały sposób na prowadzenie swoich historii. Nawet jeśli nie przepadam za wszystkimi jej “zagrywkami”, to jest w niej coś, co mnie osobiście do jej książek przyciąga. Są to zdecydowanie łatwe w odbiorze, lekkie i wciągające historie. Nie można się przy nich nudzić.

Polecam „Fascynację” Amandy Quick z czystym sumieniem każdemu kto potrzebuje nietuzinkowych bohaterów, dobrze napisanego romansu historycznego z nutą komedii by odpocząć i poprawić sobie humor przy ciekawej lekturze.