Elżbieta York. Ostatnia Biała Róża

Elżbieta była najstarszą córką angielskiego króla Edwarda IV, cenioną i kochaną przez swoją rodzinę. Jej spokojne i szczęśliwe życie zmienia się dramatycznie po niespodziewanym odejściu ojca. Władzę przejmuje jej stryj, Ryszard III, który od razu zyskuje złą reputację. Zajmuje się opieką nad młodszymi braćmi Elżbiety, którzy mają prawowite prawo do tronu, zamykając ich w Tower. Kiedy chłopcy znikają bez śladu, Ryszard stara się umocnić swoje prawa do korony, starając się o rękę Elżbiety, mimo że ona widzi w nim winowajcę śmierci rodzeństwa. Zaplątana w polityczne manewry czuje, że nie ma wyboru.

Sytuacja zmienia się niemal jak w bajce, gdy na scenę wkracza Henryk Tudor, daleki kuzyn Elżbiety, który staje do walki z Ryszardem. Pokonawszy go w bitwie pod Bosworth, Henryk zostaje królem i poślubia Elżbietę, czyniąc ją pierwszą królową z dynastii Tudorów. Ich związek symbolicznie łączy rody Lancasterów i Yorków, przynosząc wreszcie długo oczekiwany pokój Anglii zmęczonej wojną domową. Elżbieta odzyskuje swoje szczęście, szczególnie ciesząc się z narodzin dzieci, z których jedno, Henryk, wyrośnie na potężnego monarchę. Historia ta to pierwszy tom Trylogii Róże Tudorów, ukazujący zawiłości czasów Elżbiety.