Droga, którą jadę

Przejechanie świata na rowerze w 152 dni było dla Juliany nie tylko fizycznym wyzwaniem, ale również głęboką podróżą w poszukiwaniu samej siebie. Nie mając żadnych przygotowań ani zasobów finansowych, zrealizowała to śmiałe przedsięwzięcie, opierając się wyłącznie na sile woli i determinacji. Chciała pokazać, że w życiu można dokonać rzeczy pozornie niemożliwych.

Juliana urodziła się i dorastała w sekcie Dzieci Boga, gdzie spotkała się z przemocą fizyczną i psychologiczną. W wieku 23 lat udało jej się uciec, co było początkiem nowego etapu w jej życiu. Wraz z siostrami napisała książkę "Córki Dzieci Boga", która zdobyła międzynarodowe uznanie i stała się bestsellerem.

Po wyzwoleniu się z traumatycznej przeszłości, Juliana poświęciła swoje życie na rzecz praw dziecka, pracując nawet jako misjonarka w Afryce. Odkryła miłość w osobie podróżnika o podobnych przekonaniach. Niestety, ich wspólna przyszłość została brutalnie przerwana, gdy jej ukochany zginął tragicznie.

Załamana stratą, Juliana postanowiła odnaleźć sens życia, podejmując się ekstremalnego wyzwania okrążenia globu na rowerze. Zgłosiła swój projekt do Księgi Rekordów Guinnessa, które nałożyło na nią rygorystyczne zasady. Początkowo zrodzone z rozpaczy przedsięwzięcie szybko stało się jej życiowym celem, który pozwolił jej odnaleźć wewnętrzny spokój i spełnienie.