Dom złamanych obietnic

Przystań lepszego jutra zaczęłam czytać chwilę po jej premierze, zakochałam się w niej

Niedługo później wyszło miasto pogrzebanych nadziei, również się zakochałam
Ale to nie o tych książkach będzie recenzja

Kilka dni temu skończyłam czytać dom złamanych obietnic, czyli finałowy tom trylogii nadziei który został w moim sercu na długo

Nadal nie mogę zrozumieć że to już koniec.. że więcej nie zobaczymy się z dzieciakami z Formby , ani z Jane ani z Haydenem
Będzie mi ich brakować ponieważ ta książka stała sie moim domem

Pokochałam styl pisania Moni od pierwszych stron książki, czytało mi się to tak swobodnie i tak płynnie jakby książka uciekała mi przez palce

Jednakże to perspektywa Haydena, rozwaliła mnie najbardziej i całkowicie złamała mi serce. Ten tom pozwolił mi zobaczyć to wszystko co się wydarzyło, innymi oczami i z kompletnie innej perspektywy

I był on idealnym dopełnieniem całej historii. Na zmianę wkurzałam się i wzruszałam

Usłyszałam wiele opinii na temat tego że pod koniec będę płakać, tak pod koniec tej wspaniałej trylogia było mi smutno ale to raczej z tego że to już koniec niż z historii.

Podsumowując był to najlepszy tom mojej ukochanej trylogii
Czytało mi się go wspaniale ale były momenty gdzie miałam ochotę płakać.

Każdy kto nie czytał tej książki lub całej historii powienien to nadrobić ponieważ każdy tom pokazuje problemy z którymi muszą poradzić sobie ludzie.

⭐⭐⭐⭐,8/⭐⭐⭐⭐⭐