Dom pod gwiazdą wieczorną

W "Domu pod gwiazdą wieczorną" Jerzego Plutowicza powracają wątki z jego wcześniejszej pracy "Kładka przez rów. Obrona modernizmu". Autor podejmuje refleksję nad znaczeniem ducha Wielkiego Modernizmu w obliczu dominującej dziś postmodernistycznej i postkulturowej rzeczywistości. Zastanawia się, dlaczego wartości Modernizmu, takie jak idea indywidualności, wolności społeczeństwa, istota literackiego dzieła, czy rola wybitnego twórcy, są obecnie marginalizowane przez postkulturę, którą uważa za szerzyciela nihilizmu.

Plutowicz z niepokojem zauważa, że zarówno radykalna lewica, jak i prawica, w swych atakach na liberalne państwo stają się sobie podobne, co może prowadzić do niebezpiecznego rozwoju tendencji totalitarnych w anarchizującym się społeczeństwie. Twórczość Plutowicza spotkała się z uznaniem ze strony takich postaci jak Edward Stachura, Zbigniew Mikołejko, czy Janusz Drzewucki.

Jerzy Plutowicz, urodzony w 1947 roku w Bielsku Podlaskim, jest uznanym poetą i eseistą, który ukończył filologię rosyjską na Uniwersytecie Warszawskim. Jego literacka kariera rozpoczęła się w 1967 roku, a debiut książkowy miał miejsce w 1975 roku. Jego wiersze i eseje były publikowane w czołowych polskich periodykach kulturalnych, a jego twórczość czterokrotnie nagradzano przez prezydenta Białegostoku.

Plutowicz wydał wiele tomików poetyckich, w tym "Niegdyś to znaczy nigdy", "Zasłyszane do końca", czy "Pusty zegar". Jego eseje można znaleźć w tomach takich jak "Nagle, w świecie" oraz "Kładka przez rów. Obrona modernizmu".