Dobry materiał

"Dobry materiał" to słodko-gorzka historia, która wzrusza, skłania do refleksji, a chwilami też bawi. To powieść, którą zrozumie każdy millenials zagubiony w świecie, w którym przyszło mu żyć, poddany presji odnoszenia sukcesów, przeżywający rozstania, podejmujący próby szukania szczęścia w życiu. Ale co ja tam gadam, to powieść, którą zrozumie każdy millenials bez wyjątku!

Główny bohater tej historii, Andy jest chodzącym smutkiem i porażką. Właśnie po kilku latach związku rzuciła go Jen — miłość jego życia. Dlaczego to zrobiła? Andy próbuje przemielić każde słowo, które Jen wypowiedziała do niego w momencie rozstania. Czy ona faktycznie po prostu chciała być sama? Bo tak jej lepiej? A może on zrobił coś złego? Był niewystarczający? Nudny? Mało troskliwy? Mężczyzna analizuje ich związek, stal*uje swoją byłą w sieci, myśli o niej, niemal wszystko przypomina mu o Jen. Gdyby tego było mało, jego kariera stand-upera kuleje. I to bardzo! Przygnębiony Andy próbuje budować swoje życie od nowa. Tylko jak ma się do tego zabrać, kiedy w jego głowie i sercu cały czas mieszka Jen?

To genialna historia opowiedziana głównie z męskiej perspektywy. Literatura przyzwyczaiła nas do tego, że historie czy to miłosne, czy obyczajowe w dużej mierze poznajemy z punktu widzenia kobiet. W "Dobrym materiale" autorka całkowicie odwróciła tę perspektywę, prezentując portret faceta, któremu zawalił się świat, ponieważ miłość jego życia postanowiła rozstać się z nim. Desperackie próby kreowania wyimaginowanego kontaktu z byłą dziewczyną, szukanie najdrobniejszych elementów na social mediach, które w jakiś sposób mogłyby ujawnić, jaki był powód jej decyzji, analizowanie historii związku — Andy próbuje wszystkiego, żeby tylko móc dowiedzieć się, dlaczego do tego doszło.

Wielokrotnie podczas czytania, pękało mi serce. Mimo iż domyślałam się, jakie mogły być powody zakończenia związku przez Jen (kobieca intuicja?) i kiedy moje przypuszczenia się potwierdziły, całkowicie się z nimi zgodziłam i rozumiem ten punkt widzenia, to zwyczajnie było mi szkoda Andy'ego. Bo to dobry chłopak. Dobry, ale zagubiony i zdawał się tego zagubienia nie dostrzegać.

Pod względem literackim ta książka to mistrzostwo. Świetne, naturalne dialogi, realistyczne postaci, trochę przytłaczająca rzeczywistość, w której, metaforycznie zamknięty jest główny bohater i jego samotność. Autorka w gruncie rzeczy przeniosła na papier doświadczenia wielu ludzi i zrobiła to w niewymuszony i autentyczny sposób. Styl, jakim pisze, jest lekki, a nawet powiedziałabym, że chwilami luzacki i mimo tej potoczności, której jest dużo, to spokojnie można umieścić tę książkę na półce z napisem: literatura piękna.

Myślę, że każdy odnajdzie w tej historii cząstkę własnych doświadczeń, albo stanie się ona motywacją do zmian, jeśli jest się w związku, który chyli się ku upadkowi. To powieść, uświadamiająca zarówno jakie mogą być skutki rozstań, jak i obnażająca ich powody. Dla mnie ta książka to świetne kompendium obserwacji zachowań ludzi będących w stałych relacjach oraz analiza ich reakcji po rozstaniu.

Polecam Wam z całego serca, bo to jest po prostu genialna książka!

Kompletnie nie wiem co napisać.

Dobry materiał to ciekawa książka, opowiadająca o rozstaniu i jego następstwach. I to jak najbardziej jest tu pokazane, a nawet bym powiedziała, że rozłożone na czynniki pierwsze.

Postać Andy to było za dużo jak na 380 stron tej książki. No tak nieporadny, tak oderwany od rzeczywistości. Nie dziwie się, że ten związek się rozpadł. Samo pokazanie jego cierpienia na duży plus, ale same jego myśli… po prostu on sam to jest za mocne.

Dużo też tu chaosu i takich dziwnych dialogów, jakby każdy z bohaterów miał tu mniej niż 10 lat. Szczególnie scena, gdy Andy dzwoni do najemcy w celu dowiedzenia się, czy mieszkanie jest jeszcze dostępne. O co tu chodziło?

Do mnie to nie trafiło, a szkoda, bo liczyłam na dobrą książkę w sam raz na polecenie komuś po rozstaniu. Przy tej książce można się jednak jeszcze bardziej zdołować.