Divine Rivals. Pojedynek bogów

Książka niestety nie przypadła mi do gustu. Chociaż tego, że jest klimatyczna nie można jej odmówić, czegoś mi w niej zabrakło. Czegoś co by przykuło moją uwagę na dłużej i sprawiło, że książka zapadnie w mojej pamięci. Niestety mam wręcz odwrotne uczucia, mam wrażenie, że za kilka dni o niej zapomnę. <br> Nie udało mi się polubić głównej bohaterski, która niestety wydała mi się nijaka. Lepiej było w sytuacji z głównym bohaterem, który mnie zaciekawił i mam wrażenie, że książka byłaby ciekawsza, gdybyśmy więcej dostali jego perspektywy. <br> <br> Nie mówię, że książka jest zła. Bo wiem, że może się spodobać, wiem że niektórych może wręcz zachwycić. Jednak ja do tego grona nie należę i nie zamierzam sięgać po kontynuację. Chociaż przysnąć muszę, że końcówka była mocna i gdyby, lepiej mi się ją czytało wczensiej, to pewnie chciałabym wiedzieć jak potoczy się dalej.

“Divine Rivals” to książka, obok której nie można przejść obojętnie. To była dla mnie lektura na jeden wieczór - jak już zaczęłam, musiałam skończyć.<br> <br> Historia osadzona jest w czasach wojny bogów i to właśnie w ich rękach ważą się losy całej ludzkości. Część ludzi wysyłana jest na front, część żyje z dnia na dzień i modli się o bezpieczeństwo swoich najbliższych. Jedną z takich osób jest Iris Winnow. Po wyprawie ukochanego brata na wojnę, młoda dziewczyna stara się dbać o dom oraz pogrążoną w smutku matkę, która ukojenie odnajduje jedynie w napełnionym kieliszku. Aby poprawić poziom życia rodziny, Iris stara się o pracę felietonistki w “Oath Gazette”. W pracy zmuszona jest rywalizować z przystojnym i aroganckim Romanem Kittem, który pragnie tej posady równie mocno, co ona. Iris i Roman są swoimi całkowitymi przeciwieństwami. Ale czy na pewno? Kiedy Iris zaczyna pisać listy do zaginionego brata, te w magiczny sposób trafiają do jej największego rywala, a on nie zamierza ujawniać swojej tożsamości. <br> <br> Zacznijmy od klimatu książki, który bardzo przypadł mi do gustu i jednocześnie nie był czymś, czego się spodziewałam. Byłam raczej nastawiona na mocną fantastykę i bezwzględnych bogów, którzy biorą czynny udział w wojnie i wchodzą w interakcje z głównymi bohaterami. Zamiast tego Autorka stworzyła historię, która ma w sobie coś z książek i filmów, których akcja rozgrywa się w czasie II Wojny Światowej. Było to moje pierwsze skojarzenie i przyznam, że właśnie na tym opierała się moja wyobraźnia w trakcie lektury. Elementów fantastycznych było zadziwiająco mało. Owszem, były magiczne maszyny do pisania i konflikt bóstw w tle, ale to w zasadzie tyle. Zdarzało się, że zapominałam, że czytam fantastykę, a nie zwykły romans osadzony w czasach wojny. <br> <br> Sam wątek listów, które w magiczny sposób trafiały do drugiej osoby, był dla mnie najbardziej interesujący i czułam się jakbym sama prowadziła korespondencję z tajemniczym nieznajomym. Ciekawość, jak relacja Iris i Romana potoczy się dalej, podsycał fakt, że dziewczyna nie miała pojęcia, że osoba, która rozumie ją tak dobrze, w pracy jest kimś, z kim Iris nie wyobraża sobie nawet zwyczajnej przyjaźni. Znaczącą rolę odegrało również dual pov. Lubię, kiedy w książkach pojawia się podwójna perspektywa, bo dzięki temu mogę poznać myśli obu stron, a w przypadku “Divine Rivals” było to naprawdę potrzebne. <br> <br> Relacja romantyczna w książce była cudowna, chociaż przyznam, że pojawił się moment, kiedy wszystko przyspieszyło tak bardzo, że zastanawiałam się, czy nie pominęłam jakiegoś rozdziału albo czy nie przeoczyłam informacji o przeskoku czasowym. Mimo wszystko, główni bohaterowie rozczulali mnie niesamowicie i pozostałam ich wierną fanką, mimo tego drobnego “potknięcia”. <br> <br> Zakończenie należy do rodzaju tych, o których nie da się szybko zapomnieć. “Divine Rivals” przeczytałam dwa miesiące temu, a na myśl o ostatnich stronach dalej mam ciarki i nie potrafię zrozumieć, jak można zostawić czytelnika z... czymś takim. <br> <br> Polecam z całego serca!