Diariusz najmniejszy

Czy współczesny wydawca zdecydowałby się opublikować Biblię? Na początku mojej lektury, po przebrnięciu przez pierwsze sto stron, byłem pełen entuzjazmu. Fabuła rozwija się dynamicznie, co jest dokładnie tym, czego poszukuje współczesny czytelnik w tego rodzaju literaturze rozrywkowej. Zawarte w niej elementy to m.in. seks w dużej ilości, cudzołóstwo, sodomia, zabójstwa, kazirodztwo, wojny, masakry i wiele innych.

A co z Sokratesem, gdyby postanowił aplikować na posadę kierownika katedry filozofii? Komisja doceniła jego wybitne umiejętności spekulatywne i pedagogiczne. Trzej z jej członków przyznali nawet, że wiele zawdzięczają jego osobistym naukom. Jednak brak publikacji dyskwalifikuje go w tym konkursie.

Zbiór „Diariusz najmniejszy”, będący zbiorem błyskotliwych felietonów dla „L'Expresso”, jest przykładem wyjątkowej żonglerki różnorodnymi formami literackimi. Umberto Eco tworzy tutaj małe arcydzieła, które przybierają postać fikcyjnych recenzji, sfingowanych biografii, listów, rozpraw naukowych, parodii, mistyfikacji, wywiadów, a nawet radiowo-telewizyjnej transmisji z odkrycia Ameryki przez Kolumba. Jak zauważa Peter Bondanella, ekspert od twórczości Eco, jego intelekt i dowcip są nierozerwalnie związane z potężną i przewrotną siłą parodii.