Desperatka

3/5
Moja opinia o tej książce jest taka sama jak przy wielu tego typu. Na pewno konstrukcja wpłynęła pozytywnie na mój odbiór – nie jest ona prostolinijna, a ukazana z perspektywy dwóch osób: z przeszłości i teraźniejszości. Ciekawa fabuła, ale łatwa do zapomnienia.
Przedstawiona historia sprawia, że łatwo jest uwierzyć w przebieg zaprezentowanych wydarzeń, jednak niektóre elementy skutecznie odbierają wiarygodność, wywołując konsternację – zwłaszcza w kontekście zobrazowanych zachowań. Mam wrażenie, że samo zakończenie nie jest w pełni do przewidzenia, jednak poszczególne zjawiska przybliżają czytelnika do poznania prawdy.
Nieracjonalne wydawały mi się sceny szantażu oraz odpowiedzi na nie – abstrahując od tego przestępstwa, można by odebrać powierzone zadanie zrobienia kawy za największe upokorzenie i oszczerstwo dla bohaterki… Oczywiście rozumiem niezasadność, jednak skłonność postaci do wykonywania innych, trudniejszych nakazów była przychylniejsza.
Pomimo tragicznych losów nie dostrzegłam zbyt dużej żałoby ze strony rodziny, co można uzasadnić gatunkiem literackim, gdzie akcja musi toczyć się dalej.