Demokratyczny reżim polityczny

Książka skupia się na relacjach między legislatywą a egzekutywą, postrzeganych jako reżim polityczny w ścisłym znaczeniu. Autor w swojej analizie nie ogranicza się wyłącznie do konstytucyjnych zasad, które definiują pracę organów państwowych z obu gałęzi władzy. Korzysta z podejścia neoinstytucjonalnego, które łączy instytucje z kontekstem działania ludzi. Te elementy wzajemnie na siebie wpływają i prowadzą do stworzenia określonego porządku, stanowiącego instytucjonalną podstawę dla działań poszczególnych podmiotów.

Podejście to pozwala na pokazanie, że rzeczywiste oblicze politycznego reżimu zależy nie tylko od formalnych instytucji, ale także od sytuacyjnego kontekstu, interesów politycznych graczy, zachowań liderów politycznych oraz dominującego stylu prowadzenia polityki. Analizując te aspekty, można zrozumieć faktyczny, a nie tylko teoretyczny charakter relacji pomiędzy parlamentem, prezydentem i rządem.

Celem książki jest pogłębienie wcześniejszych badań i kontynuacja analiz dotyczących relacji legislatywy i egzekutywy. Istotne jest jednak, że autor zwraca uwagę także na praktyczne wyzwania. Mimo upływu ponad 25 lat od demokratycznych zmian w Polsce, dyskusja nad optymalnym modelem relacji między kluczowymi instytucjami politycznymi jest wciąż aktualna.

Kwestia ta jest nieustannie obecna, a pojawiające się propozycje zmian w obowiązujących regułach stanowią odpowiedź na praktyczne wyzwania polityki. Polityczna praktyka nie tylko ujawnia braki w formalnych zasadach, ale także jest polem dla powstawania i testowania licznych nieformalnych reguł.

Tematem badawczym książki jest pytanie o kierunek, w którym ewoluował polski reżim polityczny w latach 1989-2015. Aby odpowiedzieć na to pytanie, autor stworzył indeks przesunięcia reżimu politycznego, który zastosował do różnych etapów rozwoju politycznego III Rzeczypospolitej. Dzięki temu ukazana została dynamika zmian w polskim reżimie politycznym oraz ich nielinearny charakter.