Czerwona księga

"Czerwona Księga", opublikowana po raz pierwszy w 2009 roku, jest centralnym dziełem Carla G. Junga, mającym duży wpływ na globalny rozwój psychoterapii. Książka ta prezentuje jego kluczowe teorie, takie jak archetypy, nieświadomość zbiorowa oraz proces indywidualizacji, które przekształciły terapię z metody leczenia w narzędzie służące rozwojowi osobowości.

Jest to dzieło, które wyłamuje się z ram klasycznych kategorii, będąc nie tylko badaniem ludzkiej natury, ale także podkreśleniem miejsca Junga wśród wpływowych myślicieli, obok Karola Marksa czy George'a Orwella. Chociaż "Czerwona Księga" nosi łatkę jednej z najistotniejszych niepublikowanych prac w psychologii, jej dostępność była ograniczona aż do jej wydania. Sam Jung, w okresie od 1914 do 1930 roku, zgłębiając swoją nieświadomość, skoncentrował się na wewnętrznej podróży, co znalazło odbicie na stronach tego wyjątkowego manuskryptu.

Odkrywając swoją duszę w odosobnieniu, Jung za pomocą aktywnej wyobraźni nawiązywał dialogi z różnorodnymi postaciami, uwieczniając swoje wizje i doświadczenia, które wcześniej rejestrował w osobistych "Czarnych Książkach". Tekst promuje pogłębione zrozumienie symboliki psychologicznej i zachęca czytelników do introspekcji własnej psyche.

"W trakcie konfliktów światowych", wspominając lata Pierwszej Wojny Światowej, Jung stworzył to wielkie dzieło, które łączy w sobie sztukę redagowania i iluminacji, porównywana do takich dzieł jak "Księga z Kells". Pomimo że była to jego najcenniejsza praca, przez wiele lat pozostała mało znana. Dopiero niemal osiem dekad później, dzięki pracy Sonu Shamdasaniego, została wydana w postaci faksymile, umożliwiając szerszemu gronu odkrycie bogactwa myśli Junga. Encja ta, nazwana przez wydawcę wersją "Reader's Edition", uzupełniona przypisami i pozbawiona ilustracji oprócz kilku czarno-białych mandali, stawia sobie za cel przybliżenie esencji podstawowych koncepcji autora.