Błąd wewnętrzny

Anna Wakulik kreuje w swoich dramatach świat przypominający warszawskie metro, jedyne w swoim rodzaju w Polsce, wciąż rozwijające się i wyposażone w system monitoringu, który rejestruje każdego użytkownika. Pierwsza linia symbolizuje teatr psychologiczny, zaś druga codzienność. Każda stacja wyróżnia się unikalnym logo autorskim, składającym się z humoru i zdolności do komunikacji. Wśród podróżujących czasami rozbrzmiewa głos pisarki, przypominający o ludzkiej wrażliwości i kruchości.

Motywem przewodnim twórczości Wakulik jest niedobór miłości, sensu i zrozumienia, czy też, jak to nazywa, wewnętrzny błąd stanowiący nieusuwalną wadę. Jej postacie, zranione i tęskniące, odczuwają fantomowy ból z powodu utraty kogoś bliskiego i analizują swoją rolę w niezrealizowanych możliwościach. Język jest ich orężem, często pełen ironii, bardziej odizolowujący niż zbliżający. Jednakże, autorka nie skreśla swych bohaterów, pozostawiając w nich nutę człowieczeństwa, która pozwala na podjęcie prób odbudowywania utraconych więzi. Jej literatura odznacza się przenikliwością, precyzją i wywołuje dreszcze.