Zbigniew Zielonka - sylwetka autora

Zbigniew Zielonka, znany jako prozaik, eseista, publicysta i scenarzysta telewizyjny, przyszedł na świat 12 sierpnia 1929 roku w Poznaniu. Swoją edukację kontynuował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie ukończył filologię polską. W 1974 roku zdobył stopień doktora, broniąc pracę o literackich bohaterach polskiego średniowiecza z okresu X-XII wieku.

Jego literacki debiut miał miejsce w 1953 roku. Wśród opublikowanych przez niego dzieł znajdziemy m.in. powieść historyczną "W Jamielnicy sądny dzień" z 1956 roku, szkic "Jakub Kania" wydany w 1961 roku, a także inne powieści historyczne takie jak "Orły na sarkofagu" (1964) i "Klucz ziemi" (1965). Inne znaczące publikacje to "Ziemia wschodząca" (1973), "Księga Henrykowska" (1979), oraz esej "Śląsk: ogniwo tradycji: rozważania o historii i kulturze" z 1981 roku. Oprócz tego napisał "Henryk Prawy" (1982) i "Papa Musioł: rzecz o Karolu Musiole i Opolu mieście" w 1993 roku. W 1994 roku ukazała się jego książka "Geografia życia literackiego polskiego okręgu kulturowego na Śląsku", a w 1998 ponownie opublikowano "Jakub Kania".

Zielonka został nagrodzony za swoje osiągnięcia literackie. Powieść "Orły na sarkofagu" przyniosła mu nagrodę miesięcznika "Odra". "Księga Henrykowska" zapewniła mu nagrodę Ludowej Spółdzielni Wydawniczej za najlepszą powieść o polskiej wsi. Esej "Śląsk - ogniwo tradycji" zdobył wyróżnienie od miesięcznika "Opole". Otrzymał także Nagrodę Wojewody Opolskiego i Prezydenta Miasta Opola.