Thomas Kuhn - sylwetka autora

Thomas Kuhn, amerykański fizyk, filozof nauki i historyk, zdobył swoje wykształcenie na Uniwersytecie Harvarda, gdzie w 1949 roku uzyskał doktorat z fizyki. Na życzenie rektora, w latach 1948-1956 jako adiunkt prowadził kurs dotyczący historii nauki, co znacząco wpłynęło na jego zawodowe zainteresowania tym obszarem. W 1956 roku, zakończył swoje prace na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, gdzie otrzymał stanowisko profesora historii nauki. Następnie, w 1964 roku, awansował na stanowisko profesora M. Taylora Pyne'a, specjalizując się w filozofii i historii nauki na Uniwersytecie Princeton.

Kuhnowi przyszło także pracować na Massachusetts Institute of Technology, gdzie po powrocie do Bostonu w 1979 roku kontynuował swoją działalność akademicką. W 1983 roku został uhonorowany tytułem profesora L. S. Rockefellera w dziedzinie filozofii. Jego osiągnięć dopełnia otrzymane w 1954 roku stypendium Guggenheima oraz Medal Historii Nauki w 1982 roku. Kuhn został również wyróżniony licznymi doktoratami honorowymi od prestiżowych uczelni takich jak Uniwersytet Columbia, Uniwersytet Notre Dame w South Bend, Uniwersytet w Padwie oraz w Atenach.

Wśród jego prac najważniejsza i najbardziej znana jest "The Structure of Scientific Revolutions" ("Struktura rewolucji naukowych"), którą stworzył jako teoretyk fizyki na Harvardzie, wprowadzając kluczowe pojęcie paradygmatu naukowego. Książka początkowo pojawiła się jako monografia w Międzynarodowej Encyklopedii Jedności Nauki w 1962 roku, a rok później wydawnictwo University of Chicago Press wydało ją w formie książkowej. Ta publikacja, przetłumaczona na 16 języków i wydana w milionach egzemplarzy, stała się fundamentalną lekturą na kierunkach takich jak filozofia, historia nauki, pedagogika oraz psychologia. Mimo uznania, "Struktura" wywołała sporo kontrowersji, a niektórzy, jak Steven Weinberg, kwestionowali idee Kuhna.

Jego późniejsze dzieło, "Droga po Strukturze", rozszerza wcześniejsze analizy o wpływ społeczny nauki, relacje między postępem naukowym a ewolucją, a także zagadnienia niewspółmierności struktur językowych, co staje się głównym motywem książki. Całość wzbogaca szczegółowy wywiad z Kuhnem z 1993 roku, rzucający nowe światło na jego koncepty.