Stanisław Wygodzki - sylwetka autora

Stanisław Wygodzki, który przyszedł na świat jako Szyja Wygodzki, był polskim pisarzem o żydowskich korzeniach. Już w młodym wieku zafascynował się ideami komunistycznymi oraz ruchami lewicowymi. Przed wybuchem II wojny światowej poświęcał się głównie tworzeniu poezji. Gdy konflikt zbrojny ogarnął Europę, trafił do getta w Będzinie, a później do obozów koncentracyjnych w Auschwitz, Sachsenhausen-Oranienburg oraz Dachau. Oświęcim okazał się dla niego szczególnie tragiczny, gdyż tam stracił swoją pierwszą żonę i małą córeczkę.

Po wojnie Wygodzki pracował w Polskim Radiu, a także skupił się na pisaniu książek. W 1968 roku, z powodu nasilającej się antysemickiej atmosfery, postanowił wyemigrować z drugą żoną i dziećmi do Izraela. Osiedlił się na przedmieściach Tel Awiwu, szybko integrując się z tamtejszym środowiskiem literackim. Zgodnie z jego ostatnią wolą, jego prochy zostały rozrzucone na pustyni.

Do wybranych dzieł Stanisława Wygodzkiego należą: "Apel" (Wydawnictwo Międzynarodowego Biura Literatury Rewolucyjnej, 1933), "Pamiętnik miłości" (Wydawnictwo "Książka", 1948), "Opowiadanie buchaltera" (Czytelnik, 1951), "Człowiek z wózkiem" (Czytelnik, 1961), "Basy" (PIW, 1965), "Odwiedziła mnie żyrafa" (Nasza Księgarnia, 1967) oraz "Podróż zimowa. Wiersze" (Oficyna Poetów i Malarzy, 1975).

W życiu osobistym Wygodzki był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Anna Frymeta, z którą miał córkę o imieniu Mindla. Drugi raz ożenił się z Ireną, a para doczekała się dwójki dzieci: córki Ewy i syna Adama.