Stanisław Nagy - sylwetka autora

Stanisław Nagy, urodzony w 1921 roku w Bieruniu Starym, zmarł w 2013 roku w Krakowie. Był wybitnym polskim teologiem oraz kardynałem i profesorem. Przez wiele lat pełnił funkcję profesora na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie kierował Sekcją Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, a następnie Instytutem Ekumenicznym oraz Katedrą Eklezjologii Fundamentalnej. Pełnił również funkcję prodziekana na Wydziale Teologicznym. W 1937 roku wstąpił do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, a w 1941 roku złożył śluby wieczyste. Był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Księży Sercanów w Tarnowie oraz wicerektorem Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach.

W latach 70. i 80. XX wieku prowadził duszpasterstwo studentów medycyny i pracowników służby zdrowia w Krakowie, inicjatywę stworzoną przez biskupa Karola Wojtyłę. Od 1981 roku zasiadał w Polskim Komitecie Doradczym Międzynarodowego Przeglądu Teologicznego „Communio”. W latach 1982-2007 był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II na KUL. Zaangażował się również w prace Międzynarodowej Komisji Teologicznej jako członek rzeczywisty z nominacji papieża Jana Pawła II w latach 1986-1996, którą kierował kardynał Joseph Ratzinger. W 2003 roku został mianowany kardynałem przez Jana Pawła II.

Zmarł 5 czerwca 2013 roku w Krakowie w wieku 91 lat i został pochowany w sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach. Kardynał Stanisław Nagy był autorem licznych publikacji, w tym takich jak „Chrystus w Kościele. Zarys eklezjologii fundamentalnej”, „Kościół na drogach jedności” i „Papież z Krakowa”. Jego prace znalazły się w albumach Białego Kruka, takich jak „Europa krzyżem bogata” i „Dziękczynienie za dar Jana Pawła II”. Osobie kardynała poświęcona została książka Jolanty Sosnowskiej zatytułowana „Kardynał polskich serc”.