Leszek Elektorowicz - sylwetka autora

Leszek Elektorowicz, właściwie Lesław Witeszczak, to polski poeta, pisarz i tłumacz, który urodził się we Lwowie. W czasie II wojny światowej pracował w Instytucie profesora Weigla, zajmując się karmieniem wszy. Studiował anglistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i rozpoczął swoją literacką karierę, publikując w "Dzienniku Literackim" w wieku 23 lat. Chociaż zaczął pisać wcześnie, jego pierwszy tomik poezji ukazał się dopiero w wieku 33 lat.

Elektorowicz tworzył nie tylko poezję, ale także opowiadania, szkice literackie i eseje, a także dwie powieści. Jego prace były tłumaczone na języki takie jak angielski, francuski, hebrajski, czeski i niemiecki, co świadczy o ich międzynarodowym uznaniu. Za swoje zasługi został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Leszek Elektorowicz przeżył 95 lat, zostawiając po sobie znaczący dorobek literacki.

Do wybranych dzieł Elektorowicza należą: "Zwierciadło w okruchach" (PIW, 1966), "Przeklęty teatr" (Wydawnictwo Literackie, 1977), "W lochu Ferrary" (Wydawnictwo Literackie, 1980), "Mieć szczęście" (Wydawnictwo Arcana, 2009) oraz "Juwenilia i senilia" (Księgarnia Akademicka, 2013). Prywatnie był mężem Marii i ojcem Magdaleny.