Leonia Nastał - sylwetka autora

Maria Nastał była członkinią Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Jej życie odznaczało się głęboką religijnością i mistycznymi doznaniami, co doprowadziło ją do uznania za Służebnicę Bożą. Urodziła się w biednej, religijnej rodzinie galicyjskich chłopów. Brak ojca, który emigrował do Ameryki, żeby zarobić na życie, pozostawił rodzinę w trudnych warunkach, co rozwinęło w niej wrażliwość na cudze cierpienie. Już jako dziecko dużo czasu poświęcała na modlitwę, urządzając w rodzinnym domu małą kapliczkę.

Zamiar wstąpienia do klasztoru pojawił się u niej we wczesnych latach, a decyzję tę umocniła jej edukacja w seminarium nauczycielskim w Staniątkach. W wieku osiemnastu lat złożyła śluby czystości, a swoje oddanie Jezusowi podkreśliła poprzez wypalenie imienia "Jezus" na swojej piersi. Doświadczała wtedy także objawień Jezusa Chrystusa, który nadawał jej imię Leonia.

Niemniej jednak, jej ojciec, po powrocie z emigracji, stanowczo przeciwstawiał się jej planom zakonnym. Dopiero po narodzinach syna zaakceptował wybór córki. Maria Nastał oficjalnie dołączyła do zgromadzenia 31 grudnia 1925 roku, przyjmując zakonne imię Leonia. Zadziwiała współsiostry swojej gorliwości modlitewnej oraz zdolnością do surowego umartwiania się. Po nowicjacie kontynuowała naukę i zdała maturę, pomagając również siostrom z innych zgromadzeń.

Okres jej życia zakonnego był naznaczony licznymi mistycznymi doświadczeniami, a największe z nich miało miejsce w Poznaniu podczas Święta Zesłania Ducha Świętego, kiedy to całkowicie oddała się Bogu, przyjmując dewizę: „Uwierzyłam miłości odwiecznej”. Opisywała swoją drogę wiary jako "droga niemowlęctwa duchowego", co postrzegała jako odkrycie miłości Boga w sposób bliski miłości matki do dziecka.

Po przewodnictwo duchowe udała się do księdza Kazimierza Schmelzera. W 1937 roku, podczas pobytu w Poznaniu, jej zdrowie znacząco się pogorszyło z powodu gruźlicy. Początkowo wysłano ją do sanatorium w Szczawnicy, ale szybko stało się jasne, że choroba nie daje nadziei na wyzdrowienie. Ostatecznie Siostra Leonia wróciła do rodzinnej Starej Wsi, gdzie zmarła 10 stycznia 1940 roku w opinii świętości, pozostawiając po sobie „Dziennik Duchowy”, który dokumentował jej duchowe rozważania i mistyczne przeżycia.

Jej kult jest szczególnie widoczny na Podkarpaciu, gdzie wierni modlą się przy jej grobie, prosząc o łaski i uzdrowienia. Proces beatyfikacyjny Marii Nastał rozpoczął się 3 maja 1973 roku i zbliża się do zakończenia. W drugiej połowie lat 80. jej prochy przeniesiono do krypty w klasztorze w Starej Wsi, umacniając pamięć o niej w lokalnej społeczności.