Lech Włodarski - sylwetka autora

Polski matematyk, który działał jako profesor w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk, ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Poznańskim w 1938 roku. Od 1945 roku aż do swojej emerytury w 1981 roku związany był z Uniwersytetem Łódzkim, gdzie od 1957 do 1970 roku pełnił rolę szefa Katedry Analizy Matematycznej. Jednocześnie, w latach 1945-1958, pracował na Politechnice Łódzkiej, gdzie od 1954 kierował Zakładem Matematyki Ogólnej na Wydziale Chemicznym. Był również zatrudniony w Instytucie Matematycznym PAN.

W 1954 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną „Ciągłe metody limesowalności”. Pracował jako zastępca profesora w latach 1953-1956, a od 1956 roku zajmował stanowisko docenta. W 1963 roku zdobył tytuł profesora. Udało mu się wypromować 14 doktorów. Był także członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego, a jego główną dziedziną zainteresowania była analiza funkcjonalna oraz jej zastosowania w teorii sumowalności. Wspólnie z Włodzimierzem Krysickim napisał popularny podręcznik akademicki z zakresu analizy matematycznej – „Analiza matematyczna w zadaniach”.