Lao She - sylwetka autora

Chiński autor i dramaturg pochodzenia mandżurskiego, uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury chińskiej XX wieku. Urodził się jako Shū Qìngchūn (舒庆春) w biednej mandżurskiej rodzinie. Jego ojciec, będąc żołnierzem, zginął podczas powstania bokserów. Pomimo trudnych warunków finansowych, ukończył szkołę pedagogiczną i został nauczycielem literatury chińskiej. W 1924 roku wyemigrował do Anglii i przez pięć lat wykładał na Uniwersytecie w Londynie. To właśnie tam napisał swoją pierwszą powieść.

Lao She, bo taki pseudonim przyjął, stworzył kilkanaście powieści, w tym „Filozofię starego Zhanga”, „Wielbłąd Xiangzi” (znany również jako „Rikszarz”, którego popularność przyniosła mu sławę), „Cztery generacje pod jednym dachem” oraz „Niezrównanego pana Zhao Ziyue” (przetłumaczonego na język polski jako „Niezrównany pan Czao Tsy-jüe” przez Witolda Jabłońskiego). Jego dorobek obejmuje także kilkadziesiąt opowiadań i trzy sztuki, z których najbardziej znaną jest „Herbaciarnia”.

Po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku, Lao She objął stanowisko redaktora naczelnego pisma „Beijing Wenyi” oraz wiceprzewodniczącego Związku Pisarzy Chińskich. Był również członkiem Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych. Niestety, w czasie rewolucji kulturalnej, która rozpoczęła się w 1966 roku, czerwonogwardziści, uznając go za kontrrewolucyjnego pisarza, szykanowali go. Po brutalnym ataku na siedzibę Związku Pisarzy Chińskich, Lao She popełnił samobójstwo, rzucając się do jeziora Tai Ping (太平湖, Jezioro Wielkiego Pokoju). W 1978 roku, dokładnie 3 czerwca, został pośmiertnie zrehabilitowany.