Jurek Becker - sylwetka autora

Jurek Becker, niemiecki pisarz urodzony w 1937 roku w Łodzi (wówczas Litzmannstadt), zmarł w 1997 roku w Sieseby, w Szlezwiku-Holsztynie. Jego twórczość wyróżniały powieści, które często odwoływały się do doświadczeń związanych z holocaustem i czasami nazistowskimi, takie jak "Jakub kłamca" (pierwsze wydanie w 1969 roku, polskie wydanie w 1983), "Der Boxer" (1976) oraz "Bronsteins Kinder" (1987). W jego dorobku znajduje się także powieść "Oszukiwałem władze" (1973, w Polsce wydana w 1976), która opisuje dylematy pisarza żyjącego w NRD.

Jurek urodził się podczas niemieckiej okupacji miasta. Aby uchronić go przed deportacją z getta, jego ojciec celowo zawyżył synowi wiek, co później utrudniło Beckerowi ustalenie prawdziwej daty narodzin. Istnieje przypuszczenie, że w rzeczywistości mógł być kilka lat młodszy niż uważa się w oficjalnych źródłach. Rodzice Beckera byli żydowskiego pochodzenia; jego ojciec, Max Becker, pochodził z Bawarii i pracował jako urzędnik, a później prokurent w fabryce odzieżowej.

Podczas II wojny światowej, kiedy miał zaledwie pięć lat, trafił z rodzicami do łódzkiego getta, a stamtąd do niemieckich obozów koncentracyjnych Ravensbrück i Sachsenhausen. Po wojnie jego ojciec, który przetrwał Auschwitz-Birkenau, odnalazł syna za pośrednictwem amerykańskiej organizacji charytatywnej. Większość z około 20 członków rodziny Beckera zginęła, jednak jemu, jego ojcu i ciotce, która przed wojną uciekła do USA, udało się przeżyć.

W 1945 roku Jurek wraz z ojcem zamieszkał w Berlinie Wschodnim. Życie na nowo w Berlinie przyniosło wiele trudności, szczególnie w szkole, gdzie czuł się obcy i często doznawał dyskryminacji. Pomimo tego, codzienne życie było nieco znośniejsze dzięki przywilejom dla Żydów, takim jak lepsze racje żywnościowe.

Po wojnie Jurek Becker kontynuował życie w Berlinie Wschodnim, dzieląc mieszkanie m.in. z Manfredem Krugiem. Po maturze w 1955 roku służył dwa lata w armii NRD i dołączył do FDJ. Pomimo ojca pragnącego dla niego medycznej kariery, Becker rozpoczął studia filozoficzne, dołączając jednocześnie do SED. Po sześciu semestrach usunięto go z uniwersytetu z powodów politycznych, co skierowało go na drogę literatury.

W 1962 znalazł zatrudnienie jako scenarzysta w DEFA, gdzie tworzył scenariusze i sztuki telewizyjne. W 1976 roku Becker był jednym z 12 pisarzy, którzy sprzeciwili się pozbawieniu Wolfa Biermanna obywatelstwa, co doprowadziło do jego wyrzucenia z SED i utraty stanowiska w Stowarzyszeniu Pisarzy NRD. W 1977 roku, protestując przeciwko wykluczeniu Reinera Kunze, opuścił Stowarzyszenie Pisarzy i osiedlił się w Berlinie Zachodnim.

Pod koniec życia zmagał się z rakiem jelita, zdiagnozowanym w 1995 roku. Był dwukrotnie żonaty i miał trzech synów, z których najmłodszy, Jonathan, urodził się w 1990 roku.